Dnia 20 sierpnia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Katarzyna Radom, Sędziowie: Sędzia WSA - Kamila Paszowska Wojnar, Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Protokolant: starszy sekretarz sądowy - Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 stycznia i 6 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi: A na decyzję Naczelnika D. Urzędu Celno - Skarbowego we W. z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie: podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 2013 roku I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika D. Urzędu Celno - Skarbowego we W. z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w części dotyczącej rozliczenia w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do listopada 2013 roku; II. dalej idącą skargę oddala; III. zasądza od Naczelnika D. Urzędu Celno-Skarbowego we W. na rzecz A kwotę 6.254,00 (słownie: sześć tysięcy dwieście pięćdziesiąt cztery 00/100) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi A jest decyzja Naczelnika D. Urzędu Celno - Skarbowego we W. z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Celno - Skarbowego we W. z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 2013 roku.
Na podstawie upoważnienia Naczelnika D. Urzędu Celno - Skarbowego we W. (dalej: Naczelnik DUC-S) została wobec A (dalej zwana: Spółką, A, B, Skarżącą) wszczęta 28.06.2017 r. kontrola celno - skarbowa w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług (dalej: podatku VAT) za okres od stycznia do grudnia 2013 roku. W 2013 roku Spółka działała pod nazwą B. Kontrola zakończyła się wynikiem kontroli, w którym stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku VAT za miesiące od lutego 2013r. do grudnia 2013 r. Spółka nie złożyła korekty o której mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2018 r., poz. 508 ze zm., zwanej dalej KAS), w związku z czym kontrola celno - skarbowa przekształciła się 22 stycznia 2018 r. w postępowanie podatkowe.
W następstwie przeprowadzonego postępowania została wydana decyzja z [...] października 2018 r. nr [...] w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 2013 r. (doręczona 8.11.2018r.). Główne przychody w 2013 r. Spółka uzyskiwała ze świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży energii elektrycznej, wykonywanych na podstawie umowy agencyjnej nr [...] , zawartej z C (zwanej dalej: C) Realizacją ww. umowy zajmowały się podmioty zewnętrzne działające na zlecenie i pod nadzorem B - subagenci i handlowcy. W 2013 r. Spółka współpracowała z ok. 40 handlowcami i kilkoma subagentami/handlowcami, z którymi zawarła stosowne umowy. Podstawą do wystawienia faktur przez współpracujące podmioty był zweryfikowany i potwierdzony przez obie strony miesięczny raport, generowany przez C. Po akceptacji w miesiącu następnym po miesiącu rozliczeniowym, agent - C dla Firm wystawiał fakturę na prowizję. Zasadniczo, głównym zadaniem handlowców/subagentów było pozyskiwanie i utrzymywanie klientów nabywających produkty C. Należne im wynagrodzenie było ustalane na podstawie raportów sporządzanych przez C. Zasady rozliczania pomiędzy B a handlowcem polegały na przesyłaniu raportu rozliczeniowego, który po akceptacji raportu wystawiał fakturę VAT. Prowizja należna handlowcowi od Spółki B była naliczana według takich samych zasad, jak prowizja otrzymywana przez B dla od C, lecz z zastosowaniem innych (niższych) współczynników. Prowizja wypłacana handlowcom za pozyskanie danego klienta była w zbadanych przypadkach ok. 2-3 krotnie niższa niż otrzymywana przez B od C.
W postępowaniu przeprowadzonym przez organ I instancji ustalono, że w gronie podmiotów współpracujących, które w 2013 r. wystawiały na rzecz B faktury z tytułu "prowizja za sprzedaż zgodnie z umową", występowała także D, której sposób działania zasadniczo różnił się od modelu współpracy z pozostałymi kontrahentami. Różnica polegała na tym, że podmiot ten nie wykonywał żadnych czynności szczegółowo określonych w umowie subagencyjnej, takich jak organizacja, stała weryfikacja i rozwój sprzedaży produktów C, składanie ofert klientom i prowadzenie negocjacji, przekazywanie kompletu dokumentów niezbędnych do przygotowania umów, zakładanie kont itp. Według wyjaśnień Strony (pismo z 1.09.2017 r.), zeznań B. O. - wspólnika Spółki, a także zeznań R. K. - ówczesnego Prezesa Zarządu D - usługa świadczona przez D polegała, począwszy od stycznia 2013 r. na comiesięcznym przekazywaniu bazy danych teleadresowych klientów (różnych firm), potencjalnie zainteresowanych zawarciem umowy z C na dostawę energii elektrycznej. Kontakt z danym klientem miał nawiązywać współpracujący ze Spółką D przedstawiciel handlowy operatora telefonii komórkowej, informując o możliwości zmniejszenia rachunków za energię poprzez zmianę dostawcy na C. Według ww. wyjaśnień i zeznań, kontakt ten w sposób zasadniczy ułatwiał handlowcowi Spółki późniejsze nawiązanie relacji z klientem, przedstawienie oferty i doprowadzenie do podpisania umowy. W przypadku zawarcia umowy z klientem, który znajdował się na liście przekazywanej przez spółkę D, spółka ta otrzymywała prowizję wyliczoną analogicznie, jak dla pozostałych handlowców i subagentów. Spółka D zobowiązała się też do pozyskiwania i przekazywania na rzecz B kontaktów klientów przyłączonych do sieci innego operatora niż C. Przesłuchany B.O. zeznał, że nie było innych podmiotów, które otrzymywałyby prowizję lub wynagrodzenie od B za wykonywanie czynności analogicznych jak spółka D oraz, że w przypadku zawarcia umowy z klientem znajdującym się na listach przekazanych przez D, spółka B wypłacała dwie prowizje - jedną spółce D a drugą zatrudnionemu handlowcowi, który przedstawił ofertę i doprowadził do zawarcia umowy.