Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Horobiowski (sprawozdawca),, Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska,, Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman,, , Protokolant: starszy specjalista Paulina Wódka,, po rozpoznaniu w Wydziale I, na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi J. M. i S. B. na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu z dnia 26 listopada 2020 r. nr 458000-COP.4102.11.2020.13 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2019 r. nr 458000-CKK-41.4102.2.2019.10 w całości; II. zasądza od Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu na rzecz J. M. i S. B. solidarnie kwotę 4.046,00 (cztery tysiące czterdzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1.Postępowanie przed organami administracji.
1.1.Przedmiotem rozpoznania jest skarga J. M.-B. (dalej: Strona, Skarżąca) i jej małżonka S. B. (dalej: małżonek Strony, Skarżący) na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we W. (dalej: organ odwoławczy, NDUCS) z dnia 26 listopada 2020 r. nr 458000-COP.4102.11.2020.13 utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we W. (organ I instancji) z dnia 27 listopada 2019 r., nr 458000-CKK-41.4102.2.2019.10, którą określono obojgu Skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w wysokości 31.196,00 zł.
1.2. Jak wynika z akt sprawy organ I instancji postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2019 r. przekształcił w dniu 6 maja 2019 r., kontrolę celno-skarbową, wszczętą 22 grudnia 2017 r. wobec Strony, w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. w postępowanie podatkowe w tym samym zakresie. Ze względu na łączne opodatkowanie Strony i małżonka Strony od sumy ich dochodów, postępowanie prowadzono wobec nich obojga. Ustalono, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej J. M.B. prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której przychody ewidencjonowała na podstawie raportów z kasy fiskalnej o nr unikatowym "..". W ramach prowadzonej praktyki lekarskiej J. M.-B. była upoważniona, na podstawie umowy z 1 lipca 2012 r. nr "..." zawartej z Dolnośląskim Oddziałem Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: NFZ), do wystawiania recept na leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne refundowane ze środków publicznych przysługujące świadczeniobiorcom. Po przeprowadzeniu ww. postępowania podatkowego, decyzją z dnia 27 listopada 2019 r., nr 458000-CKK-41.4102.2.2019.10, określił Stronie i małżonkowi Strony zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w kwocie 31.196 zł.
Podstawą do określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w wyżej wymienionej kwocie, tj. odmiennej niż zadeklarowali Strona i małżonek Strony w złożonym wspólnie zeznaniu, było ustalenie, że Skarżąca wykonując zawód lekarza i prowadząc w tym zakresie prywatną praktykę lekarską pod nazwą A Gabinet Lekarski z siedzibą w B. przy ul. "..." nie zaewidencjonowała i nie wykazała wszystkich przychodów z tytułu wykonanych odpłatnie usług medycznych. Stwierdzenie to oparto na porównaniu ilości wystawionych w 2015 r. recept (1892 sztuk), z ilością wizyt ustalonych na podstawie paragonów fiskalnych (1001 sztuk). Przy określeniu nowej wysokości przychodu przyjęto dane: wynikające z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2016 r. prowadzonej przez Stronę w ramach jej działalności gospodarczej oraz wskazane przez nią w odniesieniu do każdej wystawionej w 2016 r. i zrealizowanej przez danego pacjenta recepty na leki refundowane.
1.3. Z rozstrzygnięciem wydanym w pierwszej instancji Strona i jej małżonek nie zgodzili się i wnieśli od niego odwołanie.