Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant sekretarz sądowy Magdalena Dworszczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A z/s w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 21 lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz A z/s w Warszawie kwotę 6.167 (słownie: sześć tysięcy sto sześćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy O. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] określającą A (dalej: Podatnik, Strona, Skarżąca) wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie 1.306.732 zł.
Organ pierwszej instancji przy ustalaniu przedmiotu opodatkowania, jako podstawę wymiaru, przyjął dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, w złożonej przez Stronę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2010 r. oraz dane wynikające w protokołów zdawczo-odbiorczych i tabeli amortyzacyjnej środków trwałych. Opodatkował grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, o powierzchni 1.560.141 m², budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, o powierzchni użytkowej 3.662,30 m² oraz budowle i ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, o wartości 3.516.935 zł. Organ nie przychylił się do zastosowanej przez Skarżącą w ramach samowymiaru obniżonej stawki podatku jak dla gruntów i budynków pozostałych (niezwiązanych z działalnością gospodarczą). Organ przyjął, że Strona jest podatnikiem podatku od nieruchomości i posiada status przedsiębiorcy, co wiąże się z zastosowaniem wyższych stawek podatkowych oraz koniecznością opodatkowania budowli.
Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze ww decyzją utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji
Organ stwierdził, że nie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego, bowiem zgodnie z art. 70 § 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), dalej O.p. nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym, jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub zastawu. Organ zauważył, że przedmiotem rozpatrywanej sprawy jest zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2010 r. Ustawowy, 5-letni termin przedawnienia tego zobowiązania, liczony od końca 2010 r. upływał zatem zasadniczo z końcem 2015 r. Jak ustalono na etapie postępowania odwoławczego, w dniu 29 grudnia 2015 r., a więc przed upływem terminu przedawnienia (co potwierdza prezentata sądu zamieszczona na formularzu podania) Wójt Gminy O., działając jako wierzyciel, skutecznie złożył w Sądzie Rejonowym w O. wniosek o ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości stanowiącej własność A, położonej w miejscowości C., nr działki [...] (KW nr [...]), w kwocie 1.104.459,00 zł, celem zabezpieczenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r., wraz z odsetkami za zwłokę. Hipoteka przymusowa, co potwierdza załączony do akt wydruk z ww. księgi wieczystej tej nieruchomości, została wpisana w jej Dziale IV. W zaistniałym stanie faktycznym, kierując się brzmieniem obowiązującego przepisu art. 70 § 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm. - dalej O.p.), Kolegium stwierdziło, że w sprawie nie doszło do przedawnienia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r., w związku z ustanowieniem hipoteki przymusowej celem zabezpieczenia roszczeń wierzyciela z tego tytułu.