Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Skiba Asesor WSA Anna Fyda-Kawula Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 maja 2022 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Minister Rozwoju, Pracy i Technologii, po rozpatrzeniu wniosku M.S. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z [...] lutego 2021 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z [...] listopada 2019 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] stwierdzającej nabycie, z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Skarb Państwa, prawa własności nieruchomości, oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] m2 oraz nr [...] 0 pow. [...] m2, z obrębu [...], zajętej pod ul. [...], położoną w W., w części dotyczącej działki nr [...] o pow. [...] m2.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
Wojewoda [...], działając na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) - dalej zwanej "ustawą, decyzją z [...] sierpnia 2013 r. stwierdził nabycie, z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Skarb Państwa, prawa własności nieruchomości, oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] m2 oraz nr [...] o pow. [...] m2, zajętej pod ul. [...] w W.
Pismem z 15 marca 2019 r. M.S. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] sierpnia 2013 r., w części dotyczącej działki nr [...].
Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju decyzją z [...] listopada 2019 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] sierpnia 2013 r., w części dotyczącej działki nr [...] o pow. [...] m2.
M.S. wystąpił do Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z [...] listopada 2019 r.
Minister Rozwoju, Pracy i Technologii decyzją z [...] lutego 2021 r. utrzymał w mocy decyzję Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z [...] listopada 2019 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w trybie nadzoru o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, organ prowadzący to postępowanie ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Znaczy to, że nie może rozpatrywać sprawy, co do jej istoty, w granicach określonych orzeczoną decyzją. Celem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest bowiem jedynie ustalenie, czy dane orzeczenie dotknięte jest jedną z wad enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 kpa.
W orzecznictwie administracyjnym przyjmuje się jednolicie, że w odniesieniu do przepisów o postępowaniu administracyjnym, za rażące ich naruszenie można uznać oczywiste niezastosowanie lub nieprawidłowe zastosowanie zasad ogólnych postępowania administracyjnego, w stopniu powodującym istotne ograniczenie uprawnień strony w postępowaniu, z wyjątkiem przepisów dających podstawę do wznowienia postępowania. O tym, czy miało miejsce rażące naruszenie prawa, decyduje łączne spełnienie trzech przesłanek, a mianowicie: 1) oczywistość naruszenia przepisu prowadząca do nadania prawa lub jego odmowy wbrew wszystkim przesłankom przepisu, 2) charakter naruszenia, 3) implikacje naruszenia przepisu w sferze ekonomicznej i gospodarczej (wyrok Sądu Najwyższego z 8 kwietnia 1994 r. sygn. akt ll ARN 13/94, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 lipca 1994 r. sygn. akt V SA 535/94).