Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bogdan Wolski Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2010 r. sprawy ze skargi Powiatu [...] na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. nr. [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. nr. [...] stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody [...] nr. [...] z dnia [...] stycznia 2006 r. zezwalającej Staroście [...] na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej w B. przy ul. [...] przeznaczonego dla [...] osób w podeszłym wieku i [...] osób przewlekle psychicznie chorych. W uzasadnieniu decyzji Minister podał, iż w dniu [...] września 2009 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2006 r. zezwalającej Staroście [...] na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej w B. przy ul. [...] przeznaczonego dla [...] osób w podeszłym wieku i [...] osób przewlekle psychicznie chorych i po zakończeniu postępowania w dniu [...] grudnia 2009 r. wydał decyzję stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2006 r.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy organ II instancji podniósł, iż zgodnie z ówcześnie obowiązującym stanem prawnym tj. na dzień wydania kwestionowanej decyzji określony podmiot chcący prowadzić dom pomocy społecznej mógł uzyskać zezwolenie jeśli spełniał wymogi określone w przepisach ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej ( Dz.U.Nr 217, poz. 1837). Minister wskazał, iż na mocy ówczesnego brzmienia art. 57 ust. 3 oraz ust. 4 wskazanej ustawy wojewoda mógł wydać zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej, jeżeli podmiot o nie występujący :

1. spełniał warunki określone w ustawie o pomocy społecznej;

2. spełniał standardy, o których mowa w art. 55 ust. 1 i 2;

3. przedstawił :

a)dokumenty potwierdzające tytuł prawny do nieruchomości, na której jest usytuowany dom,

b)dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań określonych odrębnymi przepisami

c)regulamin organizacyjny domu pomocy społecznej lub jego projekt, w tym:

- zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacji statystycznej REGON;

- zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP;

- wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku ich braku zaświadczenie właściwego organu gminy o zgodności lokalizacji obiektu, w którym będzie prowadzony dom, z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie zaś z ust. 4 wskazanego artykułu wydanie zezwolenia mogło nastąpić po przeprowadzeniu wizytacji obiektu, w którym usytuowany był dom pomocy społecznej .

Strona 1/6