Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Gabriela Nowak Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2014 r. sprawy ze skargi A. D. na postanowienie Ministra Gospodarki z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Ministra Gospodarki z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Gospodarki na rzecz skarżącej A.D. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. A. D. zwróciła się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie nieważności orzeczenia Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z dnia [...] marca 1962 r. znak: [...], w sprawie stwierdzenia przejścia na własność Państwa przedsiębiorstwa Młyn Elektryczny J. D. m. [...], pow. T. woj. [...]. W uzasadnieniu swego żądania wnioskodawczyni powołała się na okoliczność, iż decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, stwierdził nieważność zarządzenia Ministra Skupu z dnia [...] kwietnia 1955 r., w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad ww. przedsiębiorstwem, co daje podstawę do stwierdzenia nieważności także ww. orzeczenia.
Rozpoznając powyższy wniosek Minister Gospodarki postanowieniem z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z dnia [...] marca 1962 r., w części dotyczącej nieruchomości, na której ono funkcjonowało.
W uzasadnieniu swojego stanowiska Minister wskazał, iż wnioskodawczyni wywodzi swój interes prawny z tytułu prawa własności jej poprzednika prawnego J. D. do znacjonalizowanego przedsiębiorstwa, jednakże w jego ocenie nie wykazała ona interesu prawnego w stwierdzeniu nieważności ww. orzeczenia w zakresie nieruchomości i w tym zakresie nie jest ona uprawniona do żądania stwierdzenia nieważności tego orzeczenia. Na poparcie swojego stanowiska Minister wskazał, iż interes prawny w przedmiotowej sprawie posiada zarówno właściciel znacjonalizowanego przedsiębiorstwa, jak i właściciel nieruchomości, na której ono funkcjonowało, legitymujący się prawem własności do tego mienia w dacie przejścia przedsiębiorstwa na rzecz Państwa, względnie ich następcy prawni. Minister wskazał, iż wnioskodawczyni wykazała swój interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a., oparty na materialnoprawnej przesłance - wynikający z prawa własności jej poprzednika prawnego do znacjonalizowanego przedsiębiorstwa. Powyższa okoliczność wynika z potwierdzenia zgłoszenia Starostwa Powiatowego w T. z dnia [...] stycznia 1946 r., nr rej. [...], wydanego na podstawie art. 7 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7. VI. 1927 r. (Dz. U. Nr 53, poz. 468), gdzie jako właściciel przedsiębiorstwa młyn gospodarczy /motorowy/ w G. został wskazany J. D.; karty rejestracyjnej Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w T. z dnia [...] stycznia 1955 r. dla przedsiębiorstwa Młyn Elektryczny, przemiał zboża w G., gdzie w charakterze właściciela widnieje J. D., i z postanowienia Sądu Rejonowego w S. z dnia [...] lipca 1981 r., sygn. akt. I Ns. [...] o stwierdzeniu nabycia spadku po J. D., aktu notarialnego poświadczenia dziedziczenia z dnia [...] marca 2013 r. po H. D.
Minister w uzasadnieniu postanowienia zaznaczył, iż niezbędnym w niniejszym postępowaniu obok wykazania tytułu własności do przedsiębiorstwa, konieczne jest również wykazanie tytułu własności do nieruchomości, na której zorganizowane było przedsiębiorstwo, a tym samym interesu prawnego w tym zakresie. W tym zakresie organ wskazał, iż wezwał wnioskodawczynię do wykazania tego tytułu, poprzez nadesłanie odpisu księgi wieczystej, umowy sprzedaży nieruchomości zawartej w formie aktu notarialnego lub dokumentów podatkowych dotyczących tej nieruchomości. Organ zaznaczył również, iż w aktach sprawy brak jest dokumentów bezpośrednio potwierdzających tą okoliczność. Jedynie z odpisu arkusza posiadłości gruntowej Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, Wydział Rolnictwa i Leśnictwa w T. z dnia [...] marca 1961 r. wynika, że posiadaczem gruntu karta mapy [...], był M. D., s. F. Ponadto z zaświadczenia Państwowego Biura Notarialnego w S. z dnia [...] października 1990 r., Oddział w T. wynika, że działki gruntowe nr [...], wchodziły w skład wykazów liczba [...] i [...] dawnych ksiąg gruntowych dla gminy katastralnej G., lecz właściciela tych działek Biuro nie może ustalić, ponieważ wykazy te zaginęły w czasie działań wojennych. Minister zaznaczył również, iż sama wnioskodawczyni również nie przedstawiła dokumentów mogących potwierdzać tytuł prawny jej poprzednika prawnego do przejętej nieruchomości.