Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie Sędzia WSA Daniela Kozłowska Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Monika Chorzewska-Korczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2008 r. sprawy ze skargi E. M. i B. S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za prowadzenie placówki bez zezwolenia oddala skargę.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania E. M. i B. S., prowadzących w K. przy ul. [...] Pielęgniarski Dom Opieki "[...]" s.c. uchylił postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji z dnia [...] kwietnia 2007 r. oraz utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...]
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że na podstawie art. 131 ust. 1-3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz.593, ze zm.) Wojewoda Świętokrzyski decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. wymierzył skarżącym karę pieniężną w wysokości 10.000 zł za prowadzenie bez zezwolenia placówki zapewniającej całodobową opiekę niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku. Decyzja została doręczona w dniu 25 kwietnia 2007 r. (data potwierdzenia odbioru). Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem E. M. i B. S. złożyły odwołanie bezpośrednio do Świętokrzyskiego Urzędu Wojewódzkiego w K. w dniu 15 maja 2007 r. (data stempla kancelarii ogólnej urzędu). W tej sytuacji Minister Pracy i Polityki Społecznej na podstawie art. 134 w związku z art. 129 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego postanowieniem z dnia [...] czerwca 2007 r. stwierdził w stosunku do stron uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] kwietnia 2007 r. Jednakże organ I instancji w dniu 18 lipca 2007 r. przesłał do organu II instancji pismo informujące o istnieniu koperty potwierdzającej datę złożenia odwołania przez strony w dniu 9 maja 2007 r. Wcześniej organ I instancji przesłał jedynie odwołanie ze stemplem Kancelarii Ogólnej Świętokrzyskiego Urzędu Wojewódzkiego z dnia 15 maja 2007 r., co stanowiło podstawę do wydania zaskarżonego postanowienia. W związku z tym, że odwołanie zostało nadane w Urzędzie Pocztowym listem poleconym dnia 9 maja 2007 r. (co dokumentuje przesłana koperta oraz potwierdzenie nadania odwołania), strony zgodnie z art. 129 § 1 i 2 kpa wniosły odwołanie w terminie 14 dni od dnia doręczenia stronie decyzji I instancji.
Rozpatrując odwołanie organ II instancji stwierdził że nie może ono zostać uwzględnione. Przywołując treść art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, ze zm.) organ odwoławczy wyjaśnił, że decyzja o wydaniu lub braku zezwolenia na prowadzenie placówki nie jest tzw. decyzją uznaniową organu lecz zależy od spełnienia wymogów określonych w przepisach. Podmioty prowadzące placówki, które nie przedstawiły dokumentów potwierdzających możliwość przeznaczenia budynku do tzw. zamieszkania zbiorowego (zgodnie z prawem budowlanym) nie mogą uzyskać zezwolenia na prowadzenie działalności. Zgromadzone w sprawie dowody jednoznacznie wskazują na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej oraz fakt braku zezwolenia na jej prowadzenie. Organ odwoławczy badając prawidłowość wydania kontrolowanej decyzji pod względem formalnym stwierdził, że decyzja ta została wydana prawidłowo i nie znalazł podstaw do jej uchylenia. Organ I instancji w trakcie prowadzonego postępowania, zgodnie z art. 9 kpa, należycie informował stronę o okolicznościach faktycznych i prawnych mogących mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organ odwoławczy wyjaśnił, że ograniczenie działalności gospodarczej przez wprowadzenie wymogu uzyskania zezwolenia dopuszcza art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z powyższym przepisem, ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Placówka zapewniająca całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku powinna spełniać wszystkie określone w ustawie o pomocy społecznej standardy - ze względu na specyfikę swojej działalności. Surowy wymóg spełniania wszystkich standardów wynika z troski ustawodawcy o poziom usług świadczonych przez powyższe placówki i konieczność ochrony praw osób w nich przebywających. W związku z powyższym podmiot chcący prowadzić działalność gospodarczą w wymienionym zakresie powinien posiadać stosowne zezwolenie od właściwego wojewody.