Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Monika Sawa, sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.), asesor WSA Mateusz Rogala, , Protokolant referent Anna Kaczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2022 r. sprawy ze skargi E. C. na postanowienie Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich z dnia 25 maja 2021 r. nr KR VII C 1/21 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o odszkodowanie i zadośćuczynienie 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich na rzecz E. C. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich postanowieniem z 25 maja 2021 r., nr KR VII C 1/21 odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie wniosku E. C. o przyznanie odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z utratą prawa do lokalu nr [...] położonego w budynku przy ul. [...] w [...].
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy.
Decyzją z 6 sierpnia 2019 r., sygn. akt KR VI R 28/19 Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości [...], dalej jako "Komisja", stwierdziła wydanie przez Prezydenta m. st. Warszawy decyzji z 31 grudnia 1996 r., nr 150/96 z naruszeniem prawa oraz stwierdziła nieważność decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z 31 grudnia 1996 r., nr 151/96 w całości. Decyzje te dotyczyły nieruchomości położonej w [...] przy ulicy [...], stanowiącej działkę ewidencyjną numer [...] z obrębu [...], dla której Sąd Rejonowy dla [...] w [...] prowadzi księgę wieczystą nr [...].
Powyższa decyzja Komisji z 6 sierpnia 2019 r. stała się - na mocy art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U. z 2018 r. poz. 2267, dalej jako "ustawa" lub "ustawa z dnia 9 marca 2017 r.") - ostateczna z dniem jej wydania.
E. C. w dniu 18 stycznia 2021 r. skierowała do Komisji wniosek o przyznanie odszkodowania i zadośćuczynienia za krzywdę doznaną od nowych właścicieli nieruchomości położonej przy ul. [...] w [...], gdzie mieszkała w lokalu nr [...] - w formie zwrotu jej i jej rodzinie prawa do przedmiotowego lokalu nr [...].
Po rozpoznaniu tego wniosku Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich postanowieniem z 25 maja 2021 r., nr KR VII C 1/21 odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie.
W uzasadnieniu wskazała, że w myśl art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. osobie zajmującej lokal nieruchomości warszawskiej w dniu wydania decyzji reprywatyzacyjnej, której dotyczy ostateczna decyzja, o której mowa w art. 29 ust. 1, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę z powodu trwałej lub czasowej niemożności korzystania z nieruchomości warszawskiej lub jej części lub podwyższenia czynszu albo innych opłat za używanie lokalu w stosunku do czynszu dotychczasowego. Ponadto osobie, o której mowa w ust. 1, przysługuje od Skarbu Państwa zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, jeżeli wobec tej osoby zastosowano groźbę bezprawną, przemoc wobec osoby lub przemoc innego rodzaju, jeżeli działania te były uporczywe lub w sposób istotny utrudniały korzystanie z nieruchomości lub jej części lub nastąpiło podwyższenie czynszu albo innych opłat, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, co spowodowało istotne pogorszenie sytuacji materialnej osoby zajmującej lokal.
Zgodnie z art. 34 ust. 2 ustawy odszkodowanie lub zadośćuczynienie, o którym mowa w art. 33 ustawy, Komisja przyznaje w drodze decyzji, na wniosek osoby, o której mowa w tym przepisie złożony w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy.