Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dorota Apostolidis, Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz - Kluj, sędzia WSA Bożena Marciniak (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2020 r., nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rodziny i Polityki Społecznej na rzecz M. T. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] listopada 2020 r., nr [...], Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, po rozpatrzeniu odwołania M. T., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] września 2020 r., nr [...], o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Decyzja Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.
Wnioskiem z [...] lipca 2020 r. M. T. wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną siostrą.
Decyzją z [...] września 2020 r. Wojewoda [...], działając na podstawie art. 17, art. 21 ust. 1 w zw. z art. 23 ust 1 oraz art. 24 ust 2a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych oraz art. 68 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, odmówił przyznania M. T. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną siostrą B. G. od [...] czerwca 2020 r.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła M. T.
Decyzją z [...] listopada 2020 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] września 2020 r.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Minister podniósł, że wnioskodawczyni nie spełnia wymagań do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wynikających z treści art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Wskazany przepis zawiera zamknięty katalog przesłanek, które należy spełnić, aby otrzymać świadczenie pielęgnacyjne. Zgodnie z jego treścią, warunkiem koniecznym do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego jest kryterium okresu w jakim powstała niepełnosprawność osoby wymagającej opieki. Przepis ten stawia wymóg, aby niepełnosprawność ta powstała przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Organ podniósł, że w niniejszej sprawie niepełnosprawność siostry wnioskodawczyni nie powstała przed ukończeniem 18 roku życia. Powstała ona dopiero po 75 roku życia, co wynika ze znajdującego się w aktach sprawy orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z [...] czerwca 2020 r.
Organ wskazał następnie, że wyrokiem z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych jest niezgodny z Konstytucją w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności. W ocenie Ministra, powyższy wyrok, pomimo stwierdzenia przez Trybunał Konstytucyjny niekonstytucyjności przepisu w zakresie w nim określonym, nie usunął jednak z ustawy kryterium wieku, w którym powstała niepełnosprawność jako przesłanki warunkującej przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. W tym zakresie organ odwoławczy powołał się na fragment uzasadnienia wskazanego wyroku, z którego wynika, że "skutkiem wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa". Organ wskazał również, że Trybunał orzekł ostatecznie o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z treści art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie zaś o niekonstytucyjności regulacji w całości. Tym samym wskazany wyrok nie uchylił art. 17 ust. 1b ustawy w całości.