Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant referent stażysta Agnieszka Stefańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2019 r. sprawy ze skarg P. G., W. F. i E. R. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia [...] czerwca 2018 r.
po rozpoznaniu wniosków W. F. i P. G., o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] grudnia 1997 r. nr [...], dotyczącej nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] utrzymał powyższą decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ przedstawił następująco stan sprawy:
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. rozpoznając wniosek W. F. z dnia [...] kwietnia 2013 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] grudnia 1997 r. nr [...] stwierdził nieważność decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] grudnia 1997 r. nr [...], którą w pkt 1) odmówiono stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 1953 r. odmawiającego przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ulicy [...], ozn. nr hip. [...] w części dotyczącej nieruchomości stanowiącej według obowiązującego wówczas planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez Naczelną Radę Odbudowy [...] w dniu [...] lipca 1948 r. tereny działek budowlanych przeznaczonych na urządzenie wspólnego ogrodu do użytku mieszkańców bloku budowlanego oraz w pkt 2) stwierdzono, że orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej w [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 1953 r. w określonej w aktach notarialnych części dotyczącej sprzedanych lokali mieszkalnych nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] w budynku przy ul. [...] oraz udziałów przypadających tym lokalom w części budynku i jego urządzeniach służących do wspólnego użytku mieszkańców, a także gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste nabywcom tych lokali zostało wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdzono jego nieważność.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, że wobec skierowania decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia
[...] grudnia 1997 r. nr [...] do osoby zmarłej A. W. należało stwierdzić jej nieważność na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Jednocześnie Minister Infrastruktury i Budownictwa zbadał, czy ww. decyzja obarczona wadą rażącego naruszenia prawa wywołała nieodwracalne skutki prawne, o których mowa w art. 156 § 2 k.p.a. W wyniku dokonanej analizy organ nadzoru stwierdził, że decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] grudnia 1997 r. nie wywołała nieodwracalnych skutków prawnych.