Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska Sędziowie : Sędzia WSA Jolanta Rudnicka Asesor WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant Jolanta Dominiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nostryfikacji stopnia naukowego oddala skargę.
Centralna Komisja Do Spraw Stopni i Tytułów, po rozpoznaniu wniosku J. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] maja 2007 r., nr [...] utrzymała w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...] o odmowie zatwierdzenia uchwały Rady Wydziału [...] z dnia [...] marca 2002 r. o uznaniu stopnia doktora habilitowanego nadanego dr J. S. w dniu [...] września 2000 r. przez Uniwersytet w S. i Instytut [...] w W. za równorzędny ze stopniem naukowym doktora habilitowanego nadawanym w Rzeczypospolitej Polskiej.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 lutego 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 113/04 uchylił decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] listopada 2003 r., nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych z dnia [...] listopada 2002 r., nr [...] o odmowie zatwierdzenia uchwały Rady Wydziału [...] z dnia [...] marca 2002 r. o uznaniu stopnia doktora habilitowanego nadanego dr J. S. w dniu [...] września 2000 r. przez Uniwersytet w S. i Instytut [...] w W. a równorzędny ze stopniem naukowym doktora habilitowanego nadawanym w Rzeczypospolitej Polskiej. U uzasadnieniu Sąd stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie recenzentem w postępowaniu nostryfikacyjnym, które zostało przeprowadzone przez Radę Wydziału [...]. Centralna Komisja była więc obowiązana powiadomić recenzenta o czynnościach, celem umożliwienia wzięcia udziału w posiedzeniach, na których rozpatrywana była sprawa, a w aktach brak dowodu, że prof. W. T. został zgodnie z wymogami art. 39 KPA, powiadomiony o terminie i miejscu posiedzenia organów Komisji.
Centralna Komisja Do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. ponownie odmówiła zatwierdzenia uchwały Rady Wydziału [...] z dnia [...] marca 2002 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że nie ma żadnych podstaw by uznać, że rozprawa habilitacyjna J. M. stanowi znaczny wkład w rozwój nauki wymagany przy ubieganiu się o stopień naukowy doktora habilitowanego. W ocenie Komisji wszyscy recenzenci powołani w Centralnej Komisji wskazują na zasadnicze niedociągnięcia warsztatowe, a także rażące braki metodologiczne wykluczające możliwość uzyskania wartościowych wyników przyczyniających się do rozwoju [...]. Recenzenci Centralnej Komisji wskazali ponadto i udokumentowali fakt niewłaściwego korzystania w rozprawie habilitacyjnej przez jej autora z tekstów cudzych prac, przez co w sposób rażący naruszył on normy akademickie i własność intelektualną innych osób. Rozprawa habilitacyjna dr J. S. zawiera fragmenty tekstów innych badaczy dosłownie lub niemal dosłownie przepisanych z tekstów publikacji innych autorów bez wskazania, np. przez opatrzenie cudzysłowem, który tekst jest autorstwa habilitanta, który zaś innej osoby. Niezależnie, więc od zasadniczych wad merytorycznych opracowania stanowiącego rozprawę habilitacyjną rozprawa ta nie jest w pełni dziełem samodzielnym, co wyklucza możliwość uznania jej za rozprawę habilitacyjną spełniającą wymagania ustawowe. Rada Wydziału nie przeprowadziła w sposób wnikliwy oceny rozprawy habilitacyjnej w świetle polskich wymagań habilitacyjnych. Rada Wydziału ograniczyła się tylko do powołania jednego specjalisty z zakresu psycholingwistyki. Analiza rozprawy habilitacyjnej, jak i pozostałego dorobku naukowego prowadzi do wniosku, iż należało powołać również specjalistów z zakresu językoznawstwa kognitywnego i z zakresu leksykologii. Ograniczenie do jednego liczby recenzentów powołanych przez Radę Wydziału utrudniło Radzie Wydziału możliwość ujawnienia, rażącego naruszenia przez Habilitanta norm akademickich w przygotowaniu jego rozprawy habilitacyjnej, które zostało ujawnione i udokumentowane dopiero w postępowaniu Centralnej Komisji.