Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.) Sędziowie: WSA Agnieszka Miernik WSA Joanna Skiba Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP oddala skargę.
Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] maja 2010 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...].
Zaskarżone orzeczenie wydano w oparciu o następujący stan faktyczny sprawy.
Pismem z dnia 27 grudnia 1989 r. K. K. zwróciła się do Rzecznika Spraw Zagranicznych przy Radzie Państwa o ekwiwalent za mienie pozostawione poza obecnym obszarem RP przez F. C. w miejscowości W., dawne województwo [...], składające się z [...] ha gruntów, budynku mieszkalnego oraz stodoły.
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2004 r., nr [...], Prezydent Miasta L. przekazał wniosek według właściwości Wojewodzie [...].
Następnie postanowieniem z dnia [...] maja 2007 r., nr [...] Wojewoda [...] . przekazał przedmiotowy wniosek według właściwości Wojewodzie [...].
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] odmówił potwierdzenia M. D. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez F. C w miejscowości W., woj. [...], nieruchomości obejmującej [...] ha ziemi oraz budynek mieszkalny gliniany, kryty słomą i budynek gospodarczy gliniany, kryty blachą.
W uzasadnieniu orzeczenia organ stwierdził, że F. C. był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim i właścicielem nieruchomości położonej na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości W., woj. [...], obejmującej [...] ha ziemi oraz budynek mieszkalny gliniany, kryty słomą i budynek gospodarczy gliniany, kryty blachą, co potwierdza opis mienia pozostawionego, wydany przez Rejonowego Pełnomocnika PKWN do spraw ewakuacji, na nazwisko C. F. s. J. oraz arkusz meldunkowy "Lista dusz" gminy N.
Na stałe zamieszkiwał na obecnym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości N. (obecnie gmina Z., powiat [...], woj. [...]).
Został on uznany za zmarłego dnia [...] grudnia 1946 r. (postanowienie Sądu Grodzkiego w Z. z dnia [...] sierpnia 1947 r., sygn. akt [...]). Spadek po nim nabyła żona J. C. i córka K. K. K. po 1/2 części każda z nich na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w W. z dnia [...] listopada 1989 r., sygn. [...]. J. C. zmarła w dniu [...] sierpnia 1953 r. w Z. a spadek po niej nabyła na podstawie ww. postanowienia córka - K. K. w całości. K. K. zmarła w dniu [...] sierpnia 2009 r. w L, a spadek po niej nabył wnuk - M. D. w całości, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w L. z dnia [...] listopada 2009 r., sygnatura [...].
Wnioskodawca, jak i żaden ze zmarłych spadkobierców po właścicielu pozostawionej nieruchomości nie realizowali prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Organ pierwszej instancji stwierdził, że w myśl art. 2 ustawy prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:
był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je z przyczyn, o których mowa w art. 1 ustawy, tj. w związku z tzw. układami republikańskimi (art. 1 ust. 1 ustawy), na podstawie umowy pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich z dnia 15 lutego 1951 r. (art. 1 ust. 1a ustawy) lub na skutek innych okoliczności związanych z wojną rozpoczętą w 1939 r. (art. 1 ust. 2 ustawy), posiada obywatelstwo polskie.