Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.) Sędziowie: WSA Gabriela Nowak WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 listopada 2021 r. sprawy ze skargi A. D. i G. D. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2021 r. nr [...], Minister Rozwoju, Pracy i Technologii, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, ze zm.), dalej "kpa", po rozpatrzeniu odwołania A. D. i G. D. od decyzji Wojewody [...] nr [...] z [...] grudnia 2020 r., znak: [...], sprostowanej postanowieniem Nr [...] z dnia [...] grudnia 2020 r., orzekającej w pkt 1 o ustaleniu odszkodowania za prawo własności nieruchomości położonej w powiecie [...], w gminie [...], obręb [...], oznaczonej jako działki nr [...] o łącznej pow. [...] ha, dalej "nieruchomość" przeznaczonej na realizację inwestycji celu publicznego pod nazwa: "Budowa drogi ekspresowej [...] ([...])- [...] ([...]) odcinek [...]", stanowiącej własność G. i A. D., dalej "Skarżących" w wysokości [...] zł, w pkt 2 o powiększeniu ustalonego w punkcie 1 odszkodowania o kwotę [...] zł, zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w pkt 3 o zobowiązaniu Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty ustalonego w punkcie 1 i 2 odszkodowania w wysokości [...] zł na rzecz G. i A. D. w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu odszkodowania stanie się ostateczna, jednak nie wcześniej niż 14 dni od dnia, w którym decyzja Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2019 r., znak: [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn: Budowa drogi [...] ([...]) - [...] ([...]) ode. [...] stanie się ostateczna, utrzymał ją w mocy.
Stan sprawy przedstawiał się w sposób następujący.
Nieruchomość została objęta decyzją Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2019 r., znak: [...], o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji drogowej. Zgodnie z treścią księgi wieczystej nr [...] prowadzonej przez Sąd Rejonowy w [...] w dziale II jako właściciele wpisani są: G. i A. D. na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Dział III wpisów nie zawiera. W dziale IV występuje wpis hipoteki umownej łącznej na rzecz Banku Spółdzielczego w [...] Oddział w [...].
Pismem z dnia [...] grudnia 2019r. Bank Spółdzielczy w [...] Oddział w [...] poinformował, że wierzytelność, której zabezpieczeniem jest hipoteka na nieruchomości na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej została w całości spłacona.
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z [...] grudnia 2020 r., znak: [...], orzekł o ustaleniu odszkodowania w wyżej wskazanej wysokości.
Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli Skarżący podnosząc, iż nie zgadzają się z kwotą odszkodowania wskazując, że działki nie stanowiły zachwaszczonego pastwiska, że rzeczoznawca pominą wartość piwnicy ziemnej jako nie nadającej się do użytku podczas gdy jest to [...] letnia nieruchomość o dużej wartości.
Rozpoznając odwołania organ II instancji ustalił, że nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa na podstawie wyżej wymienionej decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Stosownie do treści art. 12 ust. 4f ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (D.U. 2020,, poz. 1363 ze zm.), dalej "specustawa drogowa", byłym właścicielom przysługuje odszkodowanie. Zgodnie z art. 18 ust. 1 specustawy drogowej wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania. Stosownie do treści art. 18 ust. 1a specustawy drogowej jeżeli na nieruchomościach, o których mowa w art. 12 ust. 4 lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości są ustanowione ograniczone prawa rzeczowe, wysokość odszkodowania przysługującego dotychczasowemu właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu zmniejsza się o kwotę równą wartości tych praw. Zgodnie z art. 18 ust. 1c jeżeli na nieruchomościach, o których mowa w art. 12 ust. 4, lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości jest ustanowiona hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami.