Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Trochym, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.), sędzia WSA Przemysław Żmich, Protokolant referent Jolanta Replin po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2021 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczeń rodzinnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...].
Minister Rodziny i Polityki Społecznej decyzją z [...] marca 2021 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania H. S., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2021 r. nr [...] odmawiającą przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną E.A.
Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
H. S. wnioskiem z [...] października 2020 r. wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem E. A. wskazując, że mąż - K. S. jest aktywny zawodowo poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, tj. na terytorium Republiki [...].
Wojewoda [...] decyzją z [...] stycznia 2021 r. odmówił przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego podnosząc, że H. S. wraz z mężem - K. S. stanowią rodzinę zastępczą dla dziecka E. A., co wyłącza w tym stanie faktycznym zastosowanie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) - dalej u.ś.r.
H. S. wniosła odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, że jest ona niesprawiedliwa i krzywdząca. Skarżąca wskazała, że zajmuje się dzieckiem, którego ojciec nie żyje, a matka została pozbawiona władzy rodzicielskiej.
Minister Rodziny i Polityki Społecznej rozpoznając sprawę wskazał, że Wojewoda [...] działał w oparciu o przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30 kwietnia 2004 r. ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 5 ze zm.) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) Nr 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284 z 30 października 2009 r. ze zm.), dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, a także w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.
Organ zaznaczył, że stosownie do art. 21 w związku z art. 23a ust. 4 u.ś.r. rodzinnych w przypadku, gdy wojewoda ustali, że osoba uprawniona do świadczeń rodzinnych lub członek rodziny tej osoby przebywa poza granicami Polski w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, wydaje decyzje w sprawie świadczeń rodzinnych.
W ocenie organu odwoławczego Wojewoda [...] prawidłowo wskazał, że zgodnie z art. 23a u.ś.r. w sprawie zastosowanie mają przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ze względu na fakt, że K. S. jest aktywny zawodowo na terytorium [...].
Minister podniósł ponadto, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 i 4 u.ś.r. świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, lub innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności - jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.