Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie: WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Elżbieta Lenart Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi Województwa [...] na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania decyzji oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] października 2010 r., nr [...] odmawiające sprostowania pomyłki w decyzji tego organu z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] przez dokonanie zmiany w komparycji poprzez wykreślenie słów "pozwala Marszałkowi Województwa [...] w [...] na sprzedaż nieruchomości będącej własnością Skarbu Państwa" i zastąpienie ich wyrażeniem "pozwala na sprzedaż nieruchomości będącej własnością Województwa [...]".
Postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków pozwolił Marszałkowi Województwa [...] w [...] na sprzedaż nieruchomości będącej własnością Skarbu Państwa, położonej w O. przy ul. [...] w obrębie [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako dz. nr [...], ze znajdującym się na niej budynkiem dawnego [...] "[...]", wpisanym do rejestru zabytków wraz z terenem otoczenia obejmującym cały teren przedmiotowej nieruchomości.
Wnioskiem z dnia 13 lipca 2010 r. Województwo [...] wystąpiło o sprostowanie oczywistej pomyłki w komparycji ww. decyzji poprzez wykreślenie słów "pozwala Marszałkowi Województwa [...] w [...] na sprzedaż nieruchomości będącej własnością Skarbu Państwa" i zastąpienie ich wyrażeniem "pozwala na sprzedaż nieruchomości będącej własnością Województwa [...]".
Postanowieniem z dnia [...] października 2010 r. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków odmówił sprostowania pomyłki w decyzji z dnia [...] lipca 2010 r. w sposób, o który wnosiło Województwo [...]. W uzasadnieniu wskazał, że tego rodzaju wada nie może być wyeliminowana w drodze postanowienia o sprostowaniu, gdyż dotyczy zmiany adresata decyzji, co jest jednym z kluczowych elementów rozstrzygnięcia. Wobec odmowy sprostowania decyzji wnioskodawca, tj. Województwo [...] nie dysponuje wymaganym zezwoleniem [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości i powinno wystąpić o jego wydanie.
Po rozpoznaniu zażalenia Województwa [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem dnia [...] kwietnia 2011 r. utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] października 2010 r. i wskazał, że złożony w sprawie wniosek o sprostowanie oczywistej omyłki w decyzji z dnia [...] lipca 2010 r. jest w rzeczywistości wnioskiem o zmianę tej decyzji. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne organ podał, iż oczywistą omyłką jest błąd pisarski lub rachunkowy albo jeszcze inny, dostrzegalny "na pierwszy rzut oka", ewidentny, łatwo zauważalny i nie wymagający dodatkowych zabiegów myślowych, obliczeń i ustaleń. Wadliwość decyzji polegająca na błędnym wskazaniu właściciela nieruchomości, na sprzedaż której wydawane jest pozwolenie, nie może być korygowana w trybie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej na podstawie art. 113 § 1 kpa. Merytoryczny błąd rozstrzygnięcia nie może być bowiem prostowany jako oczywista omyłka pisarska. Organ wskazał, że właściwym sposobem zmiany przedmiotowej decyzji jest zastosowanie art. 155 kpa.