Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Chorzępa (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska,, Sędzia NSA Krystyna Zaremba, Protokolant Lidia Maląg, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2007 r. sprawy ze skargi S. K.F. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym 1. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] nr [...] 2. stwierdza, że uchylone postanowienie nie podlega wykonaniu
Postanowieniem z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r, Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 90 poz. 1071 z 2000r. ze zm.) i art. 33 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 229 poz. 1254 z 2005r. ze zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławczej po rozpoznaniu zażalenia S. K.-F. na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] w sprawie uznania zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym za niezasadne, utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia [...], Burmistrz Miasta i Gminy ustalił J. F. oraz S. K.-F. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2001r. w kwocie [...] zł. Decyzja ta stała się decyzją prawomocną. Ponieważ podatnicy sprzedali nieruchomość przy ul. [...] w [...], organ podatkowy pierwszej instancji decyzją z [...] zmniejszył wymiar podatku od nieruchomości za 2001r. do kwoty [...] zł.
Pismem z dnia [...] S. K.-F., w związku z zajęciem jej prawa majątkowego, wniosła zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym.
Zdaniem podatniczki, dokonane zajęcie było bezzasadne i bezpodstawne albowiem decyzja ostateczna z 26 lutego 2001r. ustalała zobowiązanie podatkowe wyłącznie wobec J. F.
Burmistrz Miasta i Gminy odpowiadając na zgłoszone zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym, postanowieniem z dnia [...] odmówił uznania zarzutów, uznając je za bezzasadne.
Zdaniem Burmistrza zarówno decyzja z dnia [...] jak i decyzja z [...] zmniejszająca wymiar podatku od nieruchomości wydane zostały na J. F. oraz na S. K.-F., bowiem w obu decyzjach S. K.-F. wymieniona została jako współwłaściciel opodatkowanej nieruchomości.
Postanowienie Burmistrza zaskarżyła S. K.-F. w całości, uzasadniając, że obie decyzje określające zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2001r. zostały wydane tylko i wyłączne na J. F. pomimo, że skarżąca jest współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości. Dlatego jej zdaniem, zajęcie prawa majątkowego dokonane w stosunku do niej, jest, niezgodne z art. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 210 Ordynacji podatkowej.
Na potwierdzenie słuszności przedstawionej oceny skarżąca powołała pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyrokach z dnia 18 maja 2001r. sygnatur I SA/Kr 1487/2000 i z 25 lutego 2003r. sygnatura I SA/Łd 1086/2001, że jeżeli obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach nieruchomości, to decyzję ustalającą wysokość podatku od nieruchomości należy wydać na wszystkich współwłaścicieli oraz że wszyscy współwłaściciele powinni być wymienieni w decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości i wszystkim ta decyzja powinna być doręczona.