Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Beata Radomska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 lutego 2010 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za okres od marca do grudnia 2007r. oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] zaskarżoną decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...], który wydał nakaz płatniczy Nr [...], ustalając [...]łączne zobowiązanie pieniężne za okres od marca do [...]r.
w wysokości [...]zł, w tym podatek rolny w kwocie [...]zł, podatek leśny w kwocie [...]zł oraz podatek od nieruchomości w kwocie [...]zł.
Decyzją z dnia [...]Burmistrz Miasta [...]dokonał, w formie nakazu płatniczego, wymiaru podatku rolnego w kwocie [...]zł, leśnego w kwocie [...]zł i od nieruchomości w kwocie [...]zł za okres [...] r. za grunty orne [...], leśne [...]i grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako tereny zabudowy innej [...], położone w [...]przy ulicy [...]należące do [...], a związane z działalnością gospodarczą.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że ustalenie łącznego zobowiązania pieniężnego za okres [...]r. zostało dokonane w związku z nabyciem w formie aktu notarialnego z dnia
[...], na własność przez [...]działek gruntu o numerach [...], o łącznej powierzchni [...]ha, położonych w [...]przy ul. [...]. Organ ten wyjaśnił także, że działka nr [...]jest sklasyfikowana w ewidencji gruntów i budynków jako rola klasy IVa [...]grunty leśne [...]) i rowy W ([...]), zaś działka nr [...]jako [...]). Ponadto wskazał, że grunty sklasyfikowane jako rolne i leśne - niezajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym i leśnym. Natomiast pozostałe grunty, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, zgodnie z art. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podlegają opodatkowaniu wg najwyższych stawek, tj. od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu I instancji, [...]wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], żądając uchylenia zaskarżonej decyzji w części dotyczącej opodatkowania gruntów innych niż rolne oraz leśne i w tym zakresie wniósł o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...]decyzją z [...], orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji Burmistrza Miasta [...]. Organ odwoławczy stwierdził bowiem, że odwołanie nie jest uzasadnione, zaś zaskarżona decyzja odpowiada prawu i ustala prawidłową wysokość podatku od nieruchomości należnego od skarżącego.
W skardze na ww. decyzję Kolegium, złożoną w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Szczecinie, [...]wniósł o uchylenie w całości powyższej decyzji ostatecznej i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie przepisów art. 7, art. 77 oraz art. 80 K.p.a. w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 2 i art. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 11 lutego 2009r., sygn. akt I SA/Sz 451/08, po rozpoznaniu skargi, uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdzając, iż została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, tj. art., art. 121, 122, 124 oraz art. 210 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. Uzasadniając wyrok, Sąd wskazał, że Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]nie zawiera uzasadnienia, które służy wyjaśnieniu rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną część decyzji. Uzasadnienie nie zawiera podania podstawy prawnej rozstrzygnięcia, ani jej wyjaśnienia. Kolegium ograniczyło się do stwierdzenia, że decyzja organu I instancji jest prawidłowa. Natomiast, decyzja powinna wskazywać ustalony przez organ administracyjny stan faktyczny, określać przesłanki zastosowania tej, a nie innej kwalifikacji prawnej i ustalać, jakie okoliczności stanu faktycznego odpowiadają którym z fragmentów normy prawnej zastosowanej w sprawie (wyrok NSA z dnia 18 maja 2000 r., V SA 2762/99, niepubl.). "Utrzymanie decyzji w mocy" jest określeniem, które wskazuje formalnie na utrzymanie w mocy bytu decyzji organu I instancji, ale oznacza zarazem, że treść rozstrzygnięcia organu II instancji, choć tożsama z rozstrzygnięciem organu I instancji, stanowi wynik przeprowadzonego samodzielnie przez organ odwoławczy postępowania. Powyższe nieprawidłowości zaskarżonej decyzji, uniemożliwiły Sądowi jej kontrolę, przez zapoznanie się z przesłankami rozstrzygnięcia, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Końcowo, Sąd wskazał, że ponownie rozpatrując sprawę, organ podatkowy winien wydać orzeczenie zgodnie z treścią art. 210 Ordynacji podatkowej.