Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.) Sędzia WSA Joanna Wojciechowska Protokolant Joanna Kawa po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lutego 2009 r. sprawy ze skargi S.K.S.M. Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...]nr [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), a także na podstawie art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431 ze zm.), art. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. Nr 200, poz. 1682 ze zm.), art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 2 ust. 1 i 2, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, 3, 5, 6 i 7, art. 5 ust. 1 pkt 1 lit.a, art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), oraz art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu sprawy na skutek odwołania SK S.A. w S. od decyzji Burmistrza z dnia [...] nr [...], określającej wymienionej Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r. w łącznej kwocie [...] zł - płatne w ratach [...] zł pierwsza i [...] zł następne - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego wynika, że przedmiotowe zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2003 r. dotyczy gruntów Spółki zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej o powierzchni [...] m2, budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni [...] m2 i budowli o wartości [...] zł. Organ podatkowy I instancji uznał, że w złożonej deklaracji na podatek od nieruchomości na rok 2003 Spółka zastosowała nieprawidłową stawkę podatkową do gruntów poddanych rekultywacji po zakończeniu wydobywania na nich kruszyw. Zdaniem organu, grunty takie - wykazane jako użytki rolne w ewidencji gruntów i budynków - do zakończenia rekultywacji (co winno być potwierdzone stosowaną decyzją), opodatkowane są stawką przewidzianą dla nieruchomości zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Zasada ta odnosi się także do gruntów oznaczonych jako lasy i (w części) do gruntów oznaczonych jako drogi. W ocenie organu podatkowego, działalność rekultywacji gruntów jest bowiem immanentną częścią działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie wydobycia kruszyw - w związku z tym, stanu gruntów po ich eksploatacji nie można uznać za okoliczność powodującą brak możliwości wykorzystania tego gruntu do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Wobec powyższego organ podatkowy "zastąpił" dane z ewidencji gruntów danymi z dokumentów, w tym decyzji o przeznaczeniu gruntów do rekultywacji, co spowodowało ich opodatkowanie stawką podatkową najwyższą.
Od decyzji organu I instancji Spółka złożyła odwołanie, w którym wniosła o jej uchylenie, albo uchylenie i zwrócenie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego i prawa materialnego oraz nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego. Zdaniem Spółki, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają bowiem grunty stanowiące użytki rolne i lasy, działalność rekultywacyjna nie jest działalnością gospodarczą, a ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie jest ustawą podatkową. Ponadto, organ wydając decyzję dotyczącą określenia wysokości zobowiązania podatkowego za rok 2003 oparł się na okolicznościach mających miejsce w roku 2004 oraz na dokumentach sprzed daty wszczęcia postępowania. Decyzja nie wyjaśnia też podstawy prawnej i nieprawidłowo określa wysokość i termin płatności rat podatku.