Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.NSA Jacek Surmacz, Sędzia WSA Jarosław Szaro /spr./, Asesor WSA Jacek Boratyn, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2021 r. sprawy ze skargi "A" S.A. z siedzibą w S. Ś. na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w P z dnia [...] listopada 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę
"A" S.A. z/s w S. Ś. (dalej: "Spółka", "skarżąca") poddała kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego z [...] listopada 2020 r. nr [...]. Odmówiono nim Spółce przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji ww. organu z [...] sierpnia 2020 r. nr [...], określającej jej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2015 r.
Z ustaleń organu wynika, że decyzja z [...] sierpnia 2020 r. została doręczona drogą elektroniczną na adres pełnomocnika Spółki. Doręczenia dokonano [...] sierpnia 2020 r. Termin do wniesienia odwołania upłynął [...] września 2020 r.
W dniu [...] września 2020 r. pełnomocnik wniósł drogą pocztową odwołanie, do którego dołączył wniosek o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej. W jego uzasadnieniu podniósł, że około 5 września 2020 r. zaczął odczuwać dolegliwości zdrowotne w postaci drobnego kaszlu, który w kolejnych dniach stopniowo się nasilił, a równolegle wystąpiła u niego wysoka gorączka. Opisany zły stan zdrowia trwał nieprzerwanie przez kilka dni i stanowił przeszkodę powodującą brak możliwości podjęcia jakiegokolwiek działania, ponieważ gorączka i osłabienie nią wywołane skutecznie wyłączyło go z życia zawodowego i prywatnego. Zgodnie z zaleceniami lekarza, do którego udał się dopiero w dniu 9 września 2020 r. (po znacznym nasileniu się kaszlu), a także mając świadomość panującej w kraju epidemii COVID-19, przebywał przez cały okres złego stanu zdrowia w odosobnieniu i izolacji od innych osób, celem uniknięcia zarażenia innych osób, w tym także osób z rodziny. Ustąpienie objawów choroby i złego stanu zdrowia nastąpiło po 13 września 2020 r. i dopiero wtedy mógł się zapoznać z decyzją i sporządzić merytoryczne zarzuty. Ze względu na zakres i charakter prowadzonego postępowania przez Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego, a przede wszystkim obszerność zgromadzonego materiału dowodowego, co znalazło odzwierciedlenie w treści samej decyzji, która liczy 103 strony, będąc jednocześnie osobą, która posiada kompleksową wiedzę na temat zgromadzonych przez organ dokumentów, nie był w stanie przekazać istotnych informacji oraz kwestii związanych z przygotowaniem i wniesieniem odwołania innej osobie.
Opisanym wyżej postanowieniem Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego odmówił uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu. Przyjął, że wniosek zgłoszono w przepisanym terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia, ale okazał się on niezasadny. Nie uprawdopodobniono bowiem, że strona odwołująca się nie ponosi winy w uchybieniu terminu.
Organ podkreślił, że ciężar wykazania okoliczności świadczących o braku zawinienia w opóźnieniu w dokonaniu czynności procesowej spoczywa na zainteresowanym. Argumentacja wnioskodawcy i przedłożony przez niego dowód w postaci recepty, nie pozwoliły przyjąć, że problemy zdrowotne i towarzyszące im okoliczności stanowiły niemożliwą do pokonania przeszkodę. Choroba może być przyczyną wyłączającą winę w uchybieniu terminu, ale nie każda. Strona musi uprawdopodobnić, że jej stan zdrowia uniemożliwił terminowe podjęcie czynności procesowej i że podjęła możliwe, obiektywnie w danej sytuacji, próby jej przezwyciężenia. Twierdzenia o problemach zdrowotnych nie zostały poparte żadnymi dowodami, np. zwolnieniem lekarskim, kartą wypisową z leczenia szpitalnego lub chociażby zaświadczeniem o poddaniu się leczeniu. Z przedłożonej recepty z odręcznie napisaną informacją o niezdolności do pracy z powodu choroby nie wynika, czy choroba ta miała charakter obłożny, całkowicie uniemożliwiający podjęcie działań, w tym posłużenie się osobą trzecią. Usprawiedliwienia nie stanowił też argument o obszerności materiału dowodowego i decyzji oraz tego, że pełnomocnik był jedyną osobą należycie obeznaną ze sprawą. Podkreślono przy tym, że skutki działania pełnomocnika ponosi strona.