Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz, Sędzia WSA Grzegorz Panek /spr./, Asesor WSA Jacek Boratyn, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 września 2020 r. sprawy ze skargi Miasta J. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały zmieniającej uchwałę w sprawie opłaty prolongacyjnej oddala skargę.
Uchwałą nr [...] z dnia [...] kwietnia 2020 r. Rada Miejska w [...] postanowiła zmienić własną uchwałę nr [...] z dnia [...] września 2016 r. w sprawie opłaty prolongacyjnej poprzez dodanie do § 2 przepisu § 2a o treści: "Opłaty prolongacyjnej, o której mowa w § 1, nie nalicza się w decyzjach wydawanych w sprawach ulg w związku z wnioskiem złożonym w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, wprowadzonych z uwagi na zakażenie wirusem COVID-19 lub innym, jeżeli wniosek ten złożony jest w związku z trudnościami spowodowanymi przedmiotowymi stanami". Powołaną uchwałą nr [...] Rada Miejska w [...] zdecydowała o wprowadzeniu opłaty prolongacyjnej z tytułu rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności podatków oraz zaległości podatkowych stanowiących dochód budżetu Miasta J. (§ 1). Stawkę opłaty określono w wysokości 50% stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych (§ 2).
Uchwałą nr [...] z dnia [...] czerwca 2020 r. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej (dalej: Kolegium RIO) stwierdziło nieważność uchwały nr [...] w całości. W ocenie organu nadzoru, podejmując ww. uchwałę organ gminy wykroczył poza delegację zawartą w art. 57 § 7 Ordynacji podatkowej. Na jej podstawie organ może tylko wprowadzić opłatę prolongacyjną i określić jej wysokość. Nie może natomiast określać przypadków, w których opłata nie będzie naliczana.
W skardze Gmina Miasto [...], domagając się uchylenia uchwały Kolegium RIO oraz orzeczenia o kosztach postępowania, zarzuciła naruszenie przez organ nadzoru:
1) art. 57 § 7 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, że uchwała wykroczyła poza zakres delegacji ustawowej,
2) art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: "u.s.g.") poprzez wadliwe sporządzenie uzasadnienia, bez przedstawienia uzasadnienia faktycznego i przekonującego wskazania przyczyn powodujących nieważność uchwały zmieniającej,
3) art. 91 ust. 1 i 3 u.s.g. poprzez przyjęcie, że uchwała jest sprzeczna z prawem.
W uzasadnieniu podniesiono, że uchwała wpisuje się w podejmowane przez Radę działania zmierzające do wprowadzenia ulg dla przedsiębiorców dotkniętych skutkami wprowadzonego na terenie Polski stanu epidemii spowodowanego wirusem COVID-19. Pomimo wątpliwości, o których nadmienił organ nadzoru, uznano za konieczne udzielenie wsparcia podatnikom i poprawienie ich sytuacji finansowej. Uznano, że jeżeli przepisy pozwalają wprowadzić opłatę prolongacyjną, to możliwe jest również wprowadzenie zapisu o nienaliczeniu takiej opłaty w szczególnej sytuacji spowodowanej COVID-19. Ponadto inne gminy podejmowały w tym czasie podobne uchwały, które były publikowane w wojewódzkich dziennikach urzędowych.
W odpowiedzi na skargę Kolegium RIO wniosło o jej oddalenie. Podniosło, że wprowadzona zmiana w istocie zwolniła podatników z opłaty prolongacyjnej, przez co przekroczyła zakres upoważnienia ustawowego. Stanowisko Gminy, oparte na zasadach wnioskowania "a maiori ad minus", było nieuprawnione. Wbrew zarzutom skargi uchwała organu nadzoru zawiera uzasadnienie faktyczne, które dotyczy wskazania kontrolowanej uchwały.