Przyznana Ministrowi Finansów w art. 61 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ kompetencja do określenia w drodze rozporządzenia zapłaty niektórych podatków papierami wartościowymi, szczegółowych zasad stosowania tej formy zapłaty oraz terminów dokonania zapłaty w tej formie - jest uprawnieniem prawotwórczym, realizowanym w odniesieniu do generalnie określonych podatników w sposób abstrakcyjny. Nie stanowi natomiast podstawy prawnej do działania Ministra Finansów w indywidualnej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Agencji Reklamowej "A." Spółka z o.o. w K. na decyzję Izby Skarbowej w P. Ośrodka Zamiejscowego w K. z dnia 04 stycznia 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy dopuszczenia zapłaty obligacjami wyemitowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1935-1936 zaległości podatkowych w podatku dochodowym i podatku od towarów i usług - oddala skargę.
Spółka z o.o. "A." z K. pismami z dnia 25.03.1999 r. oraz z dnia 14.09.1999 r. zwróciła się do Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. o zapłatę jej zobowiązań podatkowych załączonymi przedwojennymi obligacjami skarbowymi z lat 1935-1936.
Pierwszy Urząd Skarbowy w K. decyzją (...) z dnia 8.10.1999 r. odmówił dopuszczenia zapłaty zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych oraz podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu urząd skarbowy powołując się na treść art. 61 par. 1 i par. 4 Ordynacji podatkowej wyjaśnia, iż zapłata podatku przez podatnika następuje w formie rozliczeń bezgotówkowych, a do tej pory nie zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zapłaty niektórych podatków papierami wartościowymi. Natomiast rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 września 1999 r. w sprawie warunków emitowania obligacji skarbowych przeznaczonych na zamianę zobowiązań Skarbu Państwa /Dz.U. nr 74 poz. 834/ nie dotyczy sposobu zapłaty zaległości podatkowych papierami wartościowymi. Brakuje zatem podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku spółki.
W wniesionym odwołaniu spółka "A." wniosła o unieważnienie powyższej decyzji. W uzasadnieniu podnosi kwestię ciągłości władz; przepisy prawne na których podstawie emitowano obligacje umożliwiały uiszczanie tymi papierami zobowiązań wobec Skarbu Państwa, a ordynacja podatkowa z 1997 r. nie unieważniła zasad realizacji obligacji.
Izba Skarbowa w P., Ośrodek Zamiejscowy w K. decyzją (...) z dnia 4.01.2000 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy przytaczając treść art. 120 Ordynacji podatkowej stwierdza, iż zgodnie z zasadą praworządności, organ podatkowy nie może podejmować jakichkolwiek czynności w postępowaniu podatkowym /w tym wydawać decyzji/, jeżeli do nich nie uprawniają go konkretne przepisy prawa. Minister Finansów nie skorzystał natomiast do dnia dzisiejszego z upoważnienia przewidzianego postanowieniami art. 61 par. 4 Ordynacji podatkowej, który przewiduje możliwość zapłaty papierami wartościowymi wyłącznie niektórych podatków, przy czym muszą być ustalone zasady i terminy tej formy zapłaty. Brak tych przepisów wykonawczych czyni niemożliwym dopuszczenie zapłaty podatków przedwojennymi obligacjami skarbowymi. Natomiast powołane przez stronę w piśmie z 14.12.1999 r. numery dzienników ustaw z lat 1931-1938 i pozycje tam opublikowanych aktów prawnych - nie pozostają w bezpośrednim związku z rozstrzygniętą sprawą podatkową, podobnie jak przepisy kodeksu cywilnego oraz postanowienia Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. Błędne jest również twierdzenie, iż przedłożone przez spółkę obligacje zawierają zapis o regulowaniu nimi podatków. Izba Skarbowa nie jest natomiast kompetentna do wypowiadania się, w jakim stopniu Państwo odpowiada za zobowiązania pieniężne wynikające np. z obligacji wyemitowanych w okresie międzywojennym. Informacji z tego zakresu udziela Bank Gospodarstwa Krajowego.