Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędziowie Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca oraz za wrzesień, listopad i grudzień 2007 r. oddala skargę.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] r., nr [...], określił J. K. (dalej jako: "podatnik" lub "skarżący") zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca i za wrzesień, listopad i grudzień 2007 r. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że podatnik nie nabył w 2007 r. oleju napędowego od X. A. K., a wobec tego dane umieszczone na fakturach wystawionych przez A. K. nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych. W konsekwencji tych ustaleń organ pozbawił podatnika prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z ww. faktur VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] r., nr [...], utrzymał w mocy powyższą decyzję organu I instancji.
Na skutek wywiedzionej przez podatnika skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 3 października 2012 r., o sygn. akt I SA/Po 570/12, uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] r. Wywiedziona od tego orzeczenia przez organ skarga kasacyjna, została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 stycznia 2014 r. o sygn. akt I FSK 74/13. W motywach orzeczenia NSA stwierdził, że zasadnie Sąd pierwszej instancji uznał, iż ustalony w sprawie stan faktyczny budzi wątpliwości, a uzasadnienie decyzji organu II instancji wskazuje, że organ ten nie dokonał oceny całego materiału dowodowego. Z treści uzasadnienia decyzji organu odwoławczego nie jest jasne, czy sporne faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych transakcji (dostaw paliwa), czy wręcz przeciwnie dokumentują rzeczywiste transakcje, lecz rzeczone paliwo, które sprzedawał A. K. pochodziło z niewiadomego źródła. Ponadto NSA stwierdził, że WSA prawidłowo wskazał, że organ II instancji nie odniósł się do zeznań świadków potwierdzających zakup paliwa przez podatnika.
Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] r., nr [...], uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia [...] r., nr [...], i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenie przez ten organ.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P., po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia [...] r., nr [...] określił J. K. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca i za wrzesień, listopad i grudzień 2007 r.
W wyniku rozpoznania odwołania podatnika z dnia [...] r., Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] r., nr [...] [...], uchylił powyższą decyzję organu I instancji z w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. W ocenie organu odwoławczego, nie można uznać, że w postępowaniu podatkowym zostały podjęte wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy.
Na skutek kolejnego rozpoznania sprawy, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P., decyzją z dnia [...] r., nr [...] określił J. K. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca i za wrzesień, listopad i grudzień 2007 r.