Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ powinien być odczytywany w powiązaniu z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ z którego wynika, że za podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie może być uznawany tylko podmiot dysponujący stosownym zezwoleniem Komisji Papierów Wartościowych na prowadzenie tego typu przedsiębiorstwa.
Oznacza to, iż na podstawie powołanego powyżej przepisu rozporządzenia Ministra Finansów - za zwolnioną od opłaty skarbowej może być uznawana tylko sprzedaż papierów wartościowych podmiotowi prowadzącemu przedsiębiorstwo maklerskie, na którego utworzenie zgodę wyraziła Komisja Papierów Wartościowych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wiesławy S. oraz "C." Spółki z o.o. w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 12 maja 1998 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej - oddala skargi.
Izba Skarbowa w P., decyzją (...) z dnia 12 maja 1998 r. po rozpatrzeniu odwołania Wiesławy S. i odwołania spółki z o.o. "C." utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego P.-N.-M. z dnia 1 września 1997 r. (...) określającą opłatę skarbową od umowy sprzedaży w kwocie 1.997,50,-zł. Z uzasadnienia wynika, że w dniu 12 kwietnia 1995 r. została zawarta umowa sprzedaży akcji na okaziciela "E.-P. Holding" S.A. w Z.-G. pomiędzy spółką z o.o. "C." w Ł. reprezentowanej przez agenta PHP "P." spółka z o.o. w W. a Wiesławą S. /kupującym/.
Od przedmiotowej umowy nie została uiszczona opłata skarbowa, w związku z tym organ podatkowy I instancji określił opłatę skarbową na kwotę 1.997,50, -zł przyjmując, iż umowa ta podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ według stawki określonej w par. 58 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705 ze zm./.
Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było to, czy umowa sprzedaży akcji na okaziciela zawarta przez odwołujące się strony podlegała wyłączeniu z obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej, w brzmieniu nadanym art. 42 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Do rozstrzygnięcia powyższej kwestii istotne było udzielenie odpowiedzi, czy przedmiotowa umowa sprzedaży podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, tj. czy w przedmiotowej sprawie miała miejsce sprzedaż usługi finansowej przez stronę sprzedającą.
Izba na powyżej postawione pytanie udzieliła odpowiedzi negatywnej i wskazała, że zwolnienie wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a w związku z tym i zwolnienie z opłaty skarbowej nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania. Przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej odsyła do ustawy o podatku od towarów i usług, która z kolei reguluje opodatkowanie tym podatkiem obrotu, a obrót osiąga jedynie sprzedawca bądź wykonujący usługę. Zależność pomiędzy opłatą skarbową a podatkiem VAT, wynikająca z konstrukcji art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej polega m.in. na wykluczeniu podwójnego opodatkowania. Z punktu widzenia opłaty skarbowej istotny jest status sprzedającego, którym w niniejszej sprawie była spółka "C.".
Izba wyjaśnia następnie, iż z przeprowadzonego przez nią postępowania wyjaśniającego na okoliczność zakresu działalności "C." wynika, iż przedmiotem działalności spółki było organizowanie i prowadzenie działalności wytwórczej, usługowej, budowlanej i handlowej, a w szczególności prowadzenie działalności produkcyjnej, głównie materiałów budowlanych, prowadzenie wykonawstwa w zakresie budownictwa ogólnego, mieszkaniowego i produkcyjno-usługowego, prowadzenie działalności handlowej i usługowej na potrzeby własne, jak i na rzecz osób trzecich, prowadzenie działalności w zakresie handlu zagranicznego. Z powyższego w oczywisty sposób wynika, iż strona sprzedająca nie świadczyła usług finansowych czy też pośrednictwa finansowego.