1. Reklamę stanowią zawsze informacje o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartościach i możliwościach nabycia, przekazywane bliżej nieokreślonemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do kupna ich potencjalnego klienta.
2. Kasetony informujące, iż w danym punkcie /sklepie/ sprzedawane są bliżej nieokreślone wyroby danej firmy pełnią rolę szyldu informacyjnego. Kasetony te nie można zatem zaliczyć do kategorii towarów przekazanych na potrzeby reklamy w rozumieniu art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Spółki Akcyjnej (...) w (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 30 czerwca 1998 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 oraz art. 55 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącej Spółki dwa tysiące siedemset czterdzieści dziewięć złotych siedemdziesiąt groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Inspektor kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w P. decyzją z 30.01.1998 r. określił Spółce akcyjnej "T." zobowiązanie podatkowe i zaległość podatkową w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1996 r., odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych na dzień wydania decyzji oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące tego roku.
W uzasadnieniu tej decyzji inspektor kontroli skarbowej m.in. stwierdza, iż Spółka "T." w poszczególnych miesiącach 1996 r. zaniżyła podatek należny na różne kwoty przez to, iż nie naliczała i nie zadeklarowała podatku należnego od usług wykonywanych w zakresie oprogramowania użytkowego - nabytych od podmiotu zagranicznego /niemieckiej firmy Schellin Computer Consulting GmbH z naruszeniem art. 2 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią par. 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ - obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstaje nie później niż 30 dni od dnia wykonania usługi. Na podstawie analizy dokumentów związanych z tym importem usług organ I instancji stwierdził, że Spółka "T." naruszyła przepisy dotyczące prowadzenia ewidencji określonych w art. 27 ust. 4 ustawy o VAT /nieprawidłowo sporządzono deklarację, nieprawidłowo ustalono podatek naliczony i należny/. W związku z naruszeniem przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji - zastosowano wobec podatnika przepisy art. 27 ust. 5 w brzmieniu obowiązującym od 1.01.1997 r. w wersji przewidzianej art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej /Dz.U. nr 137 poz. 640/ i ustalono dodatkowe zobowiązanie w wysokości odpowiadającej 30 procent kwoty zaniżenia tego zobowiązania.
Inspektor kontroli skarbowej w swej decyzji stwierdził ponadto, iż Spółka "T." nie naliczyła i nie zadeklarowała podatku należnego od niektórych towarów /ulotek informacyjnych, folderów oraz kasetonów reklamowych/ przekazywanych na potrzeby reprezentacji i reklamy, co podlega opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. I w tym zakresie określił i ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Izba Skarbowa w P. decyzją z 30.6.1998 r. uchyliła powyższą decyzję inspektora kontroli skarbowej i określiła zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1996 r. w kwocie niższej o 59.990 zł, a tym samym niższe odsetki od zaległości podatkowych oraz ustaliła niższe zobowiązanie dodatkowe. W uzasadnieniu, organ odwoławczy nie podziela stanowiska Spółki "T." w kwestii usług w zakresie oprogramowania użytkowego nabytego od podmiotu zagranicznego na łączną kwotę 32.770 zł. Zdaniem odwołującej się, przedmiotem zakupu była licencja, tj. prawo do korzystania z oprogramowania oraz dodatkowo usługi polegające na doradztwie w zakresie objętym oprogramowaniem. Zakup licencji nie podlega opodatkowaniu, gdyż jest to prawo majątkowe o charakterze niematerialnym. Sprzedane oprogramowanie nie było tworzone na indywidualne zlecenie Spółki, lecz jest gotowym produktem pracy twórczej. Organy podatkowe błędnie też potraktowały przedmiotowy zakup jako zakup usługi, a nie zakup towaru. Zdaniem Izby Skarbowej w P. powyższe stanowisko jest błędne, gdyż przedstawione umowy licencyjne nie wiążą się z przenoszeniem majątkowych praw autorskich do programu. Są one jedynie umowami o korzystanie z utworu, a mogą występować na określonym polu eksploatacji, które wynikają z art. 74 i art. 75 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim /Dz.U. nr 24 poz. 83/. W myśl tej ustawy udostępnianie programu komputerowego przez podmiot wyłącznie uprawniony, np. przez twórcę programu, może polegać na zezwoleniu licencjobiorcy na korzystanie z tego programu w zakresie: trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowania, zmian układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym; publicznego rozpowszechniania, w tym najmu lub dzierżawy programu lub jego kopii. Jedynie takie rodzaje transakcji, w których następuje zbycie /w tym sprzedaż/ majątkowych praw autorskich - nie podlegają opodatkowaniu VAT, gdyż nie stanowią one towarów /a także usług/ w rozumieniu art. 4 ust. 8 ustawy.