Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2020 r. sprawy ze skargi L. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 23 sierpnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego uchyla zaskarżoną decyzję.
Przedmiotem skargi wniesionej przez L. C. (dalej jako: skarżąca, strona) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 23.08.2019 r., którą organ ten działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm.) [dalej: K.p.a.] - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 28.05.2019 r. odmawiającej umorzenia w całości należności z tytułu grzywny nałożonej w drodze mandatu kaniego kredytowanego seria [...] nr [...] z dnia 28 maja 2018 r. w wysokości 100 zł.
Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wnioskiem z dnia 17.06.2018 r. skarżąca zwróciła się o umorzenie w całości należności z tytułu grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego seria [...] nr [...] z dnia 28 maja 2018 r. w wysokości 100 zł. W uzasadnieniu poinformowała, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z synem. Miesięczne podstawowe wydatki 2-osobowej rodziny wynoszą orientacyjnie ok. 2.800 zł, a źródłem jej utrzymania jest pomoc z opieki społecznej oraz "to co wyżebrzemy". Do wniosku dołączone zostały kserokopie następujących dokumentów: decyzji Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia 23.05.2018 r., zaświadczeń lekarskich z dnia 29 maja 2018 r. oraz mandatu karnego.
Na wezwanie organu I instancji wpłynęło pełnomocnictwo z dnia 19.07.2018 r. do reprezentowania skarżącej w niniejszej sprawie przez syna D. C., potwierdzenie dokonania zapłaty opłaty skarbowej oraz Oświadczenie o stanie majątkowym z dnia 19.07.2018 r. W oświadczeniu tym strona wskazała, że we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z [...]-letnim synem. Źródłem ich utrzymania jest zasiłek z opieki społecznej wypłacany w wysokości po 525 zł miesięcznie na osobę oraz pomoc żywnościowa z banku żywności. Wydatki ponoszone miesięcznie na bieżące utrzymanie podała następujące: czynsz (500 zł), energia elektryczna (80 zł), gaz (45 zł), telefon (60 zł), wydatki na lekarstwa i leczenie (450 zł), wydatki na edukację własną oraz członków rodziny (200 zł), wydatki na wyżywienie (500 - 1.000 zł), koszty utrzymania środków transportu (200 zł) oraz inne wydatki (400 zł). W rubryce "Inne informacje o sytuacji wnioskodawcy" wskazała, że podstawowe orientacyjne koszty utrzymania 2-osobowego gospodarstwa domowego stanowią kwotę ok. 2.800 zł, w rzeczywistości jednak rodzina jest w stanie ponosić wydatki w wysokości 1.050 zł.
Wyznaczając stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, organ I instancji wskazał na brak kserokopii dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową i zdrowotną.
W odpowiedzi na powyższe wpłynęło pismo z dnia 14.08.2018 r., w którym pełnomocnik strony wskazując, że oświadczenie o stanie majątkowym zostało złożone pod groźbą odpowiedzialności karnej poinformował, że w prowadzonym przez niego i mamę gospodarstwie domowym nie zbiera się "rachunków za opłaty". Podniósł również, że fakt ponoszenia przez nich podstawowych opłat naświetla Instytut Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie w opracowaniu na temat wskaźnika "minimum socjalne".