Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca), sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 25 lutego 2015r. sprawy ze skargi D. B. i A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych Oddala skargę.
D. i A. B. wystąpili do Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej Naczelnik US, Organ I instancji) z wnioskiem z dnia 17.07.2014r. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 4.513,00 zł. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, iż transakcja zakupu nieruchomości została zawarta na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami, tj. ustawy z dnia 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami i ustawy z dnia 28.09.1991r. o lasach, co skutkuje wyłączeniem konsekwencji podatkowych stosownie do art. 2 pkt 1 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jak wynikało z dołączonych do wniosku dokumentów, aktem notarialnym z dnia 25.10.2012r. Rep. A nr "[...]" B. D. P., jako Nadleśniczy Nadleśnictwa "[...]", sprzedała małżonkom D. i A. B. (dalej podatnicy, strony, odwołujący się, skarżący) zabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę gruntu nr 28/4, o pow. 0,1222 ha, położoną we wsi "[...]" nr 11, gmina O.
Naczelnik US decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", odmówił stwierdzenia nadpłaty w kwocie 4.513,00 zł w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy sprzedaży zabudowanej nieruchomości.
Jako podstawę prawną decyzji Organ I instancji powołał art. 72 § 1 pkt 2, art. 207 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), dalej O.p., oraz art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 2 pkt 1 lit. g, art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 9.09.2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (j.t. Dz. U. z 2010r. nr 101 poz. 649 ze zm.), dalej u.p.c.c..
Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji stwierdził, że umowa sprzedaży ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zaś wyłączenie określone w art. 2 pkt 1 lit. g u.p.c.c., nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. Wyjaśnił, że o nadpłacie mamy mówić w sytuacji pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości wyższej od należnej. Umowa sprzedaży nieruchomości przez Lasy Państwowe została zawarta na podstawie ustawy z dnia 28.09.1991r. o lasach (j.t. Dz. U. z 2011r. nr 12 poz. 59 ze zm.), i nie korzysta z wyłączenia określonego w art. 2 pkt 1 lit. g u.p.c.c.. Zatem notariusz jako płatnik na mocy art. 10 ust. 2 u.p.c.c. obliczył i pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w należnej wysokości - 2% stawki zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.c.c. (§ 13 lit. c) tiret pierwszy aktu notarialnego z dnia 25.10.2012r.).
W odwołaniu podatnicy wnieśli o zmianę decyzji Organu I instancji. Wskazali, że podstawę prawną umowy sprzedaży stanowiły art. 40a ust. 1 ustawy o lasach, przepisy rozporządzenia z dnia 9.04.1998r. wykonawczego do tej ustawy, oraz ustawa z dnia 15.12.2000r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa oraz ustawy z dnia 23.08.2001r. o zmianie powołanej ustawy. W ich ocenie umowa sprzedaży powinna zostać wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g u.p.c.c., co jest wyrazem określonej polityki Państwa w zakresie zarządzania pewnymi składnikami mienia publicznego. Z uwagi bowiem na treść ustawy o lasach w skład zasobów Skarbu Państwa wchodzą lasy, których definicja, zamieszczona w art. 3, klasyfikuje je do nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego. Powołali się na ustawę z dnia 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami jako podstawowy akt prawny regulujący zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa. Podkreślili, iż art. 2 pkt 1 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie odwołuje się wyłącznie do norm prawnych zawartych w konkretnym akcie prawnym w ustawie z dnia 21.08.1997r., bowiem ustawodawca użył szerszego pojęcia - przepisy o gospodarce nieruchomościami. W ocenie odwołujących się treść przepisu art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazuje, że zagadnienia dotyczące gospodarki nieruchomościami regulują także inne akty prawne tej samej rangi, w tym ustawa o lasach (art. 2 pkt 3 ww. ustawy).