Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca del. sędzia WSA Mirella Łent Sędziowie del. sędzia WSA Urszula Wiśniewska (sprawozdawca) del. sędzia WSA Leszek Kleczkowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2017r. sprawy ze skargi H. Ż. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2013r. oddala skargę
Pismem z dnia 10 czerwca 2016 r. H. Z. (skarżący) wniósł na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U.
z 2015r., poz. 613 ze zm.), dalej O.p., o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 3 czerwca 2015r., z uwagi na wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa. Wskazał na naruszenie art. 23 § 1, 3 i 5 O.p., poprzez dokonanie przez organ oszacowania podatku naliczonego, a tym samym zastosowanie przepisu bez zachowania warunków ustawowych, gdyż przepis ten ma zastosowanie do szacowania podstawy opodatkowania. Jednocześnie zarzucił organowi I instancji brak wskazania metody jaką przy tej czynności się posłużył. Ponadto zarzucił naruszenie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej ustawa o VAT, przez nieuzasadnioną odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego, w kwocie wskazanej przez podatnika. Zarzucił także organowi niesłuszne ujęcie w rozliczeniu podatku naliczonego faktury, która nie została wskazana przez niego w deklaracji. Podniósł, że z art. 86 ust. 1 ww. ustawy wynika uprawnienie do dokonania odliczenia, a nie obowiązek. Wskazał również na naruszenie art. 210 § 1 pkt 4 i pkt 5 O.p. w postaci braku powołania w treści decyzji odpowiednich przepisów stanowiących jej podstawę prawną i wydanie błędnego rozstrzygnięcia, wskutek zaniechania ustalenia prawdy obiektywnej, nieprzesłuchania strony i niepowołania biegłego specjalisty w zakresie hodowli drobiu rzeźnego. W dalszej kolejności zarzucił naruszenie art. 21 § 3 i 3a oraz art. 51 § 1 i art. 52 § 1 O.p., poprzez niesłuszne ustalenie zaległości podatkowych i uznanie kwot zwrotu podatku, wskazanych przez podatnika, za nienależne, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego ustalenia odsetek ustawowych na podstawie art. 53 § 4 i 5 ustawy.
Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, decyzją z dnia "[...]", odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 03 czerwca 2015r. W uzasadnieniu stwierdził, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż kwestionowana decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego naruszała wskazane przez skarżącego przepisy prawa w stopniu uzasadniającym twierdzenie, że organ dopuścił się rażącego naruszenia prawa, a tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności tej decyzji. Jednocześnie wskazał, że w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji organ podatkowy ma obowiązek rozpatrzyć sprawę w granicach określonych w art. 247 § 1 O.p., tj. pod kątem istnienia albo nieistnienia jednej z wad wymienionych w tym przepisie, natomiast nie może ponownie rozpoznać sprawy co do jej istoty, jak w postępowaniu odwoławczym/zażaleniowym (zwyczajnym).