Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca) Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2016r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zwolnienia od podatku od środków transportowych stwierdza nieważność § 1 ust.1 zaskarżonej uchwały
W dniu 14 listopada 2001 r. Rada Gminy S. podjęła uchwałę nr XXXVI/132/01 w sprawie zwolnienia od podatku od środków transportowych. W podstawie prawnej uchwały powołano art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 9, poz. 31 ze zm.) - dalej powoływana jako "u.p.o.l." oraz art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996r. nr 13, poz. 74 ze zm.). W §1 ust. 1 uchwały określono, iż zwalnia się od podatku od środków transportowych środki transportowe stanowiące własność Gminy Stare Juchy, służące do przewożenia dzieci do szkół.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie Prokurator Rejonowy w E. wniósł o stwierdzenie nieważności § 1 ust.1 powołanej uchwały Rady Gminy S, zarzucając naruszenie art.217 Konstytucji RP oraz art. 12 ust. 4 u.p.o.l., poprzez wykroczenie poza zakres delegacji ustawowej i ustanowienie w uchwale zwolnień z podatku od środków transportowych, które mają charakter mieszany, przedmiotowo-podmiotowy.
W uzasadnieniu Prokurator Rejonowy podniósł, że rada gminy nie ma uprawnień do wprowadzenia zwolnień podmiotowych i podmiotowo-przedmiotowych w podatku od środków transportowych. Wprawdzie w uchwale stwierdzono, że zwalnia się od podatku określone w niej środki transportowe, ale zwolnienie to w istocie sprowadza się do zniesienia obowiązku podatkowego w zakresie podatku od środków transportowych w stosunku do podmiotu wskazanego w uchwale (tj. Gminy) i stanowi określenie kategorii podmiotu zwolnionego z podatku. Zgodnie z prawidłową interpretacją art.12 ust.4 u.p.o.l. "inne zwolnienie przedmiotowe" może dotyczyć tylko i wyłącznie przedmiotu, a więc środków transportowych wykorzystywanych do różnego rodzajów działalności, czy też przejawiających określone cechy. Przedmiot ten winien być tak określony, by nie była możliwa identyfikacja konkretnego podatnika. Cech przedmiotu muszą zostać zatem określone w ten sposób, żeby dotyczyły potencjalnie/hipotetycznie nieoznaczonego indywidualnie podatnika. Na poparcie swojego stanowiska powołał orzeczenia sądów administracyjnych - wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 16 lutego 2010r., sygn. akt I SA/Go 16/10, wyroki WSA w Gliwicach z dnia 11 kwietnia 2012r., sygn. akt I SA/Gl 196/12 i z dnia 1 marca 2011r., sygn. akt I SA/Gl 56/11.
Reasumują stwierdził, że zwolnienie zawarte w zaskarżonej uchwale stanowi typowy przykład zwolnienia o charakterze podmiotowo-przedmiotowym, czyli takiego, w którym fakt zwolnienia powiązany jest nie tylko z cechami przedmiotu opodatkowania lecz także z osobą podatnika. Zaznaczył jednocześnie, że nawet w przypadku uchylenia tego rodzaju uchwały skarga jest zasadna, gdyż inne są skutki jej uchylenia i stwierdzenia jej nieważności.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy S. wniosła o umorzenie postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość. W uzasadnieniu wskazała, że uchwałą z dnia 29 grudnia 2015r., nr XII.90.2015 uchyliła sporną uchwałę w sprawie zwolnienia od podatku od środków transportowych.