Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka sędzia WSA Przemysław Krzykowski ( sprawozdawca ) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2020r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2017 oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z "[...]" Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej jako: "Dyrektor") utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej jako: "Kierownik") z "[...]", którą odmówiono Spółce A (dalej jako Spółka, strona, skarżąca) przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2017.
W dniu 25 maja 2017r. do Kierownika wpłynął wniosek, w którym strona, reprezentowana przez J. C. ubiegała się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej, płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska (płatność za zazielenienie), płatności dodatkowej, a także płatności do bydła i krów od zadeklarowanej powierzchni gruntów rolnych w ilości 66,54 ha. Rozpatrując ten wniosek, Kierownik uznał, że w niniejszej sprawie zostały stworzone sztuczne warunki do otrzymania korzyści niezgodnych z celami pomocy finansowej przyznanej w ramach systemów wsparcia bezpośredniego i w konsekwencji organ odmówił przyznania stronie wnioskowanej pomocy.
Utrzymując w mocy ww. decyzję, Dyrektor odwołał się do przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 2017r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. u. z 2017r., poz. 935 ze zm.), art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 lutego 2015r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2018r., poz. 1312 ze zm., dalej jako ustawa OB), art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE,EURATOM) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995r., s.1-4, dalej jako rozporządzenie 2988/95 oraz art. 60 rozporządzenia nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549 dalej jako rozporządzenie 1306/2013).
Organ odwoławczy wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2019r., sygn. akt I SA/Ol 213/19 potwierdził prawidłowość ustaleń ARiMR dotyczących tego, że osoby zarządzające Spółką stworzyły sztuczne warunki, w celu uzyskania korzyści majątkowych. Spółka nie wykazała w sposób racjonalny, że wydzierżawienie gruntów rolnych poszczególnym osobom spokrewnionym lub spowinowaconym z jej udziałowcami i członkami zarządu - każdej z tych osób powierzchni około 50 ha - które wcześniej nie miały doświadczenia w prowadzeniu gospodarstwa rolnego, ani żadnej wiedzy w tym zakresie, nastąpiło ze względu na jakiś cel gospodarczy, a nie z uwagi na możliwość uzyskania korzyści sprzecznych z celami tego systemu wsparcia. Nie wykazała również jakie korzyści osiągnęła z czynszu dzierżawnego, ani nie przedstawiła dowodów na ich uiszczanie przez dzierżawców. Materiał dowodowy z ww. sprawy sądowej obejmował odwołującego się, który stworzył sztuczne warunki celem pozyskania nieuprawnionych dopłat za rok 2016.