Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Renata Kantecka po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. D. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia B. D. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]"roku, w przedmiocie uznania za niezasadne wniesionych zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego.
Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego prowadzi postępowanie wobec majątku skarżącej na podstawie zarządzeń z dnia "[...]"r. o numerach od "[...]", wydanych w celu zabezpieczenia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług oraz odsetek za zwłokę od tych zobowiązań (na dzień wydania decyzji) za okres od maja do października 2011 r., w łącznej kwocie 576.696 zł.
Zawiadomieniem o zajęciu z dnia "[...]"r., dokonanym na podstawie wyżej wymienionych zarządzeń organ egzekucyjny, Naczelnik Urzędu Skarbowego , dokonał skutecznego zabezpieczenia wierzytelności w Urzędzie Skarbowym Zawiadomienie o zajęciu oraz odpisy zarządzeń zabezpieczenia doręczono stronie w dniu "[...]"r..
Pismami z dnia "[...]"r. B. D. wniosła zarzuty w sprawie postępowania zabezpieczającego, wskazując na treść art. 33 § 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201 ze zm.), dalej jako "u.p.e.a." oraz na przedawnienie zobowiązania podatkowego i niedopuszczalność prowadzenia postępowania zabezpieczającego. Zarzuciła także naruszenie art. 156 § 1 pkt 5 u.p.e.a., poprzez wskazanie w zarządzeniach zabezpieczenia okoliczności, których ustalenie nastąpiło w oparciu o niepełny materiał dowodowy.
W uzasadnieniu podniosła, że w sprawie nie nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia należności objętych przedmiotowymi zarządzeniami zabezpieczenia, skoro właściwy organ nie zawiadomił strony, iż toczy się w jej sprawie postępowanie karne skarbowe. Nie ma też obaw co do możliwości skutecznego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, gdyż strona dysponuje odpowiednim majątkiem oraz możliwościami zarobkowania, z których będzie możliwe egzekwowanie zobowiązań podatkowych po wydaniu ostatecznej decyzji. Skarżąca zwróciła uwagę, że nie wyzbywa się majątku, zaś instytucja zabezpieczenia ma służyć zabezpieczeniu wykonania zobowiązania podatkowego w wypadku ryzyka udaremnienia jego egzekucji. Mając powyższe na uwadze, zwróciła się o umorzenie wszczętego na podstawie zarządzeń zabezpieczenia postępowania.
Postanowieniem z dnia "[...]"r. Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał wniesione zarzuty za niezasadne.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymując w mocy powyższe rozstrzygnięcie, odwołał się do brzmienia przepisów art. 33-34 oraz art. 166b u.p.e.a. i zauważył, że w zażaleniu strona ponowiła zarzuty naruszenia art. 33 § 1 pkt 1 i 6 u.p.e.a., jednak nie podniosła wprost zawartego w treści pisma z dnia "[...]"r., zarzutu naruszenia art. 156 § 1 pkt 5 u.p.e.a..
Odnosząc się do twierdzeń strony, że czynność egzekucyjna w postaci zarządzenia zabezpieczenia była niedopuszczalna wobec przedawnienia zobowiązania podatkowego, a tym samym niezgodne z prawem było zastosowanie instytucji zabezpieczenia przewidywanego zobowiązania podatkowego, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej zauważył, że podstawę prawną zarządzeń zabezpieczenia z dnia "[...]"r. stanowiła decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z "[...]"r. o zabezpieczeniu. Decyzja ta jest ostateczna w administracyjnym toku postępowania, bowiem została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z "[...]" r..