Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Sędzia WSA Renata Kantecka (spr.), Protokolant Lidia Wachowska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 15 lipca 2010 r., sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji określającej wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości. oddala skargę
W dniu "[...]" r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wpłynął wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji tego organu z dnia "[...]" r., nr "[...]"utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia "[...]"r. w sprawie określenia T wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2008 r. na kwotę 48.150 zł. Podstawę wniosku stanowił art.247 §1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Według strony decyzja rażąco narusza art.21 §3 w związku z art.207 §2 Ordynacji podatkowej oraz w związku z art.6 ust.9 pkt 1 i art.2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12.01.1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2006r. nr 121, poz.844 ze zm., dalej jako u.p.o.l.), gdyż decyzja nie objęła wszystkich obiektów podatnika znajdujących się na terenie gminy podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości (pominięto budki telefoniczne).
Pismem z dnia 20.11.2009 r. ostateczna decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]"r. została zaskarżona przez podatnika do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie (skargą skutecznie wniesioną). Akta sprawy wraz z odpowiedzią na skargę Kolegium przekazało Sądowi w dniu 14.12.2009 r.
Decyzją z dnia "[...]"r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]"r., Rep. "[...]"
W uzasadnieniu wskazano, iż zgodnie z art. 249§1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności: żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji, lub sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie oparte jest na przepisach art. 247§1 pkt 4.
Organ stwierdził, że żadna z tych wymienionych przesłanek nie zachodzi w przedmiotowej sprawie, ale z brzmienia art. 249§1 Ordynacji podatkowej wynika, iż wymienione w nim przesłanki uniemożliwiające wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie stanowią katalogu zamkniętego. Zdaniem organu ustawodawca dopuszcza istnienie innych przesłanek negatywnych wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. W ocenie SKO taką przesłanką jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną oraz domaganie się wzruszenia tejże decyzji w postępowaniu nadzwyczajnym.
Skład Kolegium orzekający w sprawie, na potwierdzenie swojego stanowiska powołał się na wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 25.08.2009 r., sygn. akt I SA/Go 183/09, WSA w Olsztynie z 6.10.2009 r. , II SA/Ol 660/09, WSA w Warszawie z 27.10.2005 r., sygn. akt VII SA/Wa 348/05. Powołując treść art. 3§1 i 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz.1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), organ wskazał, iż z przepisu tego wynika, że kontrolując zgodność z prawem decyzji, sąd administracyjny jest niezwiązany granicami skargi i ustala, czy zachodzą okoliczności uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji. Przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji mogą zostać ujawnione w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Organ powołując się na wyrok WSA w Gliwicach z 21.07.2009 r., sygn. akt I SA/Gl 28/09 wskazał, iż Kolegium nie badało zaistnienia przesłanek stwierdzenia nieważności, określonych w art. 247§1 Ordynacji, ponieważ odmowa wszczęcia postępowania w sprawie jest jednocześnie odmową rozstrzygania merytorycznego o zasadności wniosku o stwierdzenie nieważności, a więc rozstrzygnięciem formalnym.