Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, asesor WSA Anna Janowska, Protokolant specjalista Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2022r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 11 lutego 2022r., nr 378000-COP.4103.39.2021.AK.SZD w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lipca 2016 do czerwca 2017 roku oddala skargę.
Skarga P.W. (dalej: "podatnik", "strona", "skarżący") dotyczy decyzji Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej: "NUCS", "organ") utrzymującej w mocy własną decyzję z 1 września 2021 r. nr 378000-CKK3.4103.13.2020 w przedmiocie określenia we wskazanych w niej kwotach: zobowiązania w podatku od towarów i usług (dalej: "podatek VAT") za poszczególne okresy rozliczeniowe od września 2016 r. do czerwca 2017 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych za grudzień 2016 r., luty, kwiecień i maj 2017 r., a także umorzenia postępowania w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w podatku VAT za lipiec i sierpień 2016 r.
Z akt sprawy wynika, że w okresie objętym postępowaniem podatnik prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod firmą: [...] (dalej: "firma strony"), a jednocześnie był jedynym udziałowcem i Prezesem Zarządu G. Sp. z o.o. Przedmiotem działalności firmy strony był transport drogowy towarów, a podatnik posiadał w tym okresie licencje na wykonywanie międzynarodowego i krajowego transportu drogowego. Podczas kontroli celno-skarbowej przeprowadzonej wobec firmy strony ujawniono, że w prowadzonej dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług ewidencji zakupu za okres od lipca 2016 r. do września 2017 r. strona ujęła m.in. 34. faktury VAT (opisane szczegółowo na str. 10-12 decyzji NUCS z 1 września 2021 r.) wystawione na rzecz firmy strony przez Spółkę G., a dotyczących zakupu oleju napędowego. Podatek VAT wynikający z tych faktur został wykazany jako podatek naliczony do odliczenia w deklaracjach VAT za okresy rozliczeniowe, w których faktury te zostały ujęte w ewidencji zakupu.
W decyzji z 1 września 2021 r. NUCS ocenił, że strona niezasadnie odliczyła podatek naliczony wynikający z ww. faktur VAT. Stwierdził bowiem, że faktury te nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, gdyż Spółka G., której całością działalności zajmował się podatnik, w rzeczywistości handlowała paliwem niewiadomego pochodzenia. Podał, że dostawcami paliwa dla tej Spółki były podmioty: [...], faktycznie nie prowadzące legalnej działalności gospodarczej. Wyjaśnił, że zadaniem tych podmiotów było wprowadzenie do obrotu paliwa niewiadomego pochodzenia, od którego nie odprowadzono stosownych podatków i opłat. Organ uznał także, że podatnik - jedyny udziałowiec i Prezes Zarządu Spółki G. oraz właściciel firmy wiedział, że uczestniczy w transakcjach stanowiących nadużycie w podatku VAT i dlatego w oparciu o art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.); dalej: "ustawa VAT", pozbawił stronę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w łącznej kwocie 191.296 zł, wynikający ze spornych faktur wystawionych przez Spółkę G.
W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła NUCS naruszenie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy VAT poprzez ich błędne zastosowanie, a w konsekwencji bezzasadne pozbawienie strony prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących rzeczywiste nabycie paliwa, wykorzystanego w działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych. Wskazała także na naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 121, art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.); dalej: "Op" poprzez niewłaściwe ustalenie stanu faktycznego sprawy i dokonanie nieprawidłowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.