Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz, WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 września 2015 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/11

Decyzją z dnia [...] r., wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., Nr 7 poz. 3, ze zm. - dalej O.p.), Dyrektor Izby Skarbowej (dalej - DIS) po rozpatrzeniu odwołania B.B.(dalej - podatnik, skarżący, strona) od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej - DUKS) z dnia [...] r. określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. z tytułu działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym w wysokości [...] zł, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu DIS podał, że powodem wydania decyzji przez DUKS były ustalenia postępowania kontrolnego, z których wynika, że faktury VAT wystawione przez Z. C. na rzecz skarżącego - prowadzącego działalność usługową w zakresie serwisowania automatów do gier o niskich wygranych - nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Uwzględniając te faktury w swoich rozliczeniach, podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę [...] zł.

Niezgadzając się z tymi ustaleniami pełnomocnik strony złożył odwołanie od decyzji DUKS zarzucając jej: naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 190 § 2 w związku z art. 123 § 1 O.p. poprzez uniemożliwienie stronie postępowania udziału w każdym stadium postępowania dowodowego i nieprzeprowadzenie w toku prowadzonego postępowania podatkowego dowodów z zeznań świadków, wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji; art. 187 § 1 oraz art. 191 O.p. poprzez błędną ocenę zebranego materiału dowodowego oraz art. 187 § 1 w związku z art. 122 O.p. poprzez nieuwzględnienie dowodów z zeznań świadków przesłuchanych w toku postępowania karnego. Pełnomocnik zarzucił także naruszenie art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i nieuwzględnienie wykazanych przez podatnika kosztów uzyskania przychodu. Niezależnie od powyższego, pełnomocnik strony stwierdził, że w sprawie tej doszło do upływu terminu przedawnienia.

DIS nie uznał powyższych zarzutów za zasadne.

W pierwszej kolejności stwierdził, że w dniu 28 grudnia 2012 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej wszczął śledztwo (sygn. akt [...]) przeciwko B. B. i Z. C. podejrzanym o to, że w okresie od [...] r. do [...] r. działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, według ustalonego podziału ról, posługiwali się "pustymi" fakturami wystawionymi przez firmę E. Z. C. na rzecz firmy B. B.., co doprowadziło do uszczuplenia przez B. B. należnego podatku VAT na łączną kwotę [...] zł, to jest o przestępstwo skarbowe określone w art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.. Postanowienie z dnia [...] r. o przedstawieniu B. B. zarzutów popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. zostało uzupełnione postanowieniem z dnia [...]r. sygn. akt [...] o zarzut popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. Z powyższego wynika, że upływ terminu przedawnienia w tej sprawie zawieszony został na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 O.p.

Strona 1/11