Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (spr.), Protokolant Stażysta Konrad Gałka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 lipca 2008 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące: maj, październik, i listopad 2003 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz A. S. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 z późn. zm.), art. 13 § 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.) Dyrektor Izby Celnej po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika A. S. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...], Nr [...], określającej firmie Piekarnia A. S. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym: za maj 2003 r., w wysokości - 1.468,00 zł, za październik 2003 r., w wysokości - 8.468,00 zł, za listopad 2003r. w wysokości - 6.210,00 zł utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Celnej wywodził, iż decyzją z dnia [...], Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego wszczętego postanowieniem z dnia [...], określił firmie Piekarnia A. S. zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiące: maj 2003 r., w wysokości 1.468 zł, za październik 2003 r., w wysokości 8.468 zł, za listopad 2003 r., w wysokości 6.210 zł.
Pełnomocnik strony odwołał się od tej decyzji wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Decyzji tej zarzucał naruszenie przepisów postępowania tj. art. 191 Ordynacji podatkowej, przez przyjęcie: iż podatnik w 2003r., zakupiony olej opałowy w ilości 14.300 litrów przeznaczył na inne cele niż cel grzewczy, bez dostatecznych dowodów na powyższe ustalenie; iż kwestionowane partie oleju opałowego zostały wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem w miesiącu ich zakupu"; iż ewidencja prowadzona przez podatnika nie może stanowić podstawy do faktycznie uzyskiwanego przez niego obrotu, a także naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 14 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego, przez nieuwzględnienie zapłaconego podatku zawartego w cenach zakupu oleju.
Dyrektor Izby Celnej rozpatrując sprawę i ustosunkowując się do zarzutów odwołania podnosił, iż odnośnie zarzutu naruszenie przepisów postępowania tj. art. 191 Ordynacji podatkowej należy stwierdzić, że zgodnie z art. 180 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Wywodził, iż organ nie otrzymuje obrazu stanu faktycznego w postaci gotowej. Musi go sam ustalić w drodze nieraz bardzo żmudnych i skomplikowanych poszukiwań. Ustalenie stanu faktycznego polega nie tylko na ustaleniu faktów, lecz również na ich oświetleniu, na ich ocenie ze stanowiska celowego działania administracji - ze stanowiska zadań administracji i interesu indywidualnego. Przepis art. 181 Ordynacji podatkowej wylicza dowody w postępowaniu podatkowym, a zawarte w nim "w szczególności" oznacza , że katalog środków dowodowych nie jest zamknięty. Imperatywem kierującym administracją publiczną winno być dążenie do ustalenia prawdy obiektywnej.
Odwołując się do poglądu wyrażonego przez NSA w wyroku z dnia 27 września 2002 r., w sprawie sygn. akt I SA/Gd 2024/99 wskazywał, iż art. 187 Ordynacji podatkowej nie zwalnia podatnika z obowiązku wykazania twierdzeń, z których mają wynikać dla niego określone skutki prawne i współpracy z organami podatkowymi celem ustalenia stanu faktycznego w sposób nie budzący wątpliwości. Zasada prawdy obiektywnej nakłada na organ podatkowy obowiązek zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Podkreślał, iż w sprawie zebrano materiał dowodowy dotyczący wszystkich okoliczności, z którymi na gruncie obowiązujących przepisów wiążą się skutki prawne.