Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Referent stażysta Julita Urbaś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 października 2009 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z podatku od środków transportowych - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001r. Nr 79, poz. 856 z późn. zm.), art. 233 § 1 pkt 2 lit. a i art. 208 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) po rozpatrzeniu dowołania A. M. - uchyliło decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] odmawiającą A. M. zwolnienia z podatku od środków transportowych pojazdów o nr rej: [...], [...], [...] i [...] i umorzyło postępowanie w sprawie.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji skład orzekający Samorządowego Kolegium Odwoławczego podnosił, że Burmistrz Miasta po rozpatrzeniu wniosku A. M. prowadzącego działalność gospodarczą pn. "A" w Ł. o "zwolnienie z naliczania podatku od środków transportowych" będących jego własnością, tj. samochodu ciężarowego MAN nr rej. [...], samochodu ciężarowego MAN nr rej [...], samochodu ciężarowego MAN nr rej [...] przyczepy ciężarowej [...] nr rej [...], na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - jako pojazdów specjalnych (wykorzystywanych wyłącznie do nauki jazdy) - odmówił zastosowania przedmiotowego zwolnienia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji nie podzielił stanowiska podatnika co do istnienia przesłanek z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a także stanowiska wyrażonego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w sprawie I SA/LU 533/07 , na które powoływał się podatnik uzasadniając, iż dotyczy on indywidualnej sprawy i związany jest nim ten organ podatkowy, którego decyzja określająca wysokość zobowiązania została zaskarżona do Sądu.
Uzasadniał, że stosownie do art. 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają między innymi samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony oraz przyczepy i naczepy ciężarowe, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton. Właściciel środka transportowego zobowiązany jest do złożenia w terminie do dnia 15 lutego deklaracji na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy, a w razie powstania obowiązku podatkowego w trakcie roku, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku oraz wpłacać obliczony w deklaracji podatek - bez wezwania - na rachunek budżetu gminy (w terminach do 15 lutego I rata i do 15 września II rata). Organ ustalił, że podatnik złożył deklaracje w wymaganym terminie, a w trakcie roku podatkowego również i deklarację na powstanie obowiązku podatkowego i uiścił w wymaganym terminie tylko I ratę podatku.
Według organu pierwszej instancji podstawowym dokumentem świadczącym o kwalifikacji pojazdu jest dowód rejestracyjny i to na podstawie danych z tego dokumentu urzędowego organ czerpie wiedzę na temat parametrów pojazdu służących do celów podatkowych. Wskazał na wyrok w sprawie SA/Gd 1411/93 i uzasadniał, że ponieważ w dowodach rejestracyjnych przedmiotowych pojazdów brak jest danych świadczących o tym, iż są to pojazdy specjalne, a w rubryce określającej rodzaj pojazdu wszystkie cztery określone są jako samochody ciężarowe, to podlegają one opodatkowaniu jako samochody ciężarowe, a nie samochody specjalne i dopóki dane te nie zostaną zmienione w odpowiednim trybie przez właściwy organ (Starostę [...]), dopóty korzystają z domniemania prawdziwości, stanowiąc podstawę opodatkowania, stosownie do art. 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.