Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka (sprawozdawca) Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Asesor sądowy Agnieszka Kosowska Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2022 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 15 kwietnia 2022 r. nr BP.503.101.2021.1001.BF.184869 w przedmiocie odmowy umorzenia w całości kary pieniężnej I. oddala skargę; II. przyznaje na rzecz adwokata A. W.-P. kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) w tym należny podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Zaskarżoną decyzją z dnia 15 kwietnia 2022 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm,, dalej: "k.p.a."), art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r.
o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2017r., poz. 935, dalej: "ustawa zmieniająca k.p.a.") w zw. z art. 67 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, dalej: "u.f.p.") w zw. z art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, dalej: "Ordynacja podatkowa") po rozpatrzeniu wniosku S. G. z dnia 10 lutego 2017 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 24 stycznia 2017 r. nr BFG-WO.503.2615.2016.0840 w przedmiocie odmowy umorzenia w całości kary pieniężnej nałożonej decyzją Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 25 września 2014 r. WITD.DI.0152.1110629.40.2014 w wysokości 8.000 zł - utrzymał wydane rozstrzygnięcie w mocy.
Jak wynika z jej uzasadnienia, skarżący - zwracając się o umorzenie w całości kary pieniężnej - powołał się na trudną sytuacją rodzinną oraz finansową, podając, że wspólnie z małżonką i córką zamieszkują u jego ojca - inwalidy, całkowicie niezdolnego do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Wyjaśnił, że nie jest w stanie spłacić należności nawet w ratach. Ponadto wskazał na problemy zdrowotne swoje i małżonki oraz konieczność pozostawania pod stałą opieką lekarzy specjalistów. Do wniosku dołączył kopie zaświadczeń lekarskich (3 sztuki), zaświadczenie z Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie, zaświadczenie z Urzędu Miasta w Lublinie, decyzję KRUS przyznającej zasiłek chorobowy z tytułu czasowej niezdolności do pracy.
Pismem z dnia 21 listopada 2016 r. organ I instancji wezwał skarżącego o przedstawienie dowodu uiszczenia opłaty skarbowej oraz dokumentów obrazujących sytuację materialną, jak również innych dokumentów mogących mieć znaczenie w sprawie. W odpowiedzi skarżący przesłał zaświadczenie z Urzędu Miasta w Lublinie, zaświadczenie z KRUS o wypłaconym zasiłku chorobowym, deklarację PIT-37 za 2015 r., deklarację PIT 36 za 2015 r., wypełnione oświadczenie o majątku, dochodach i źródłach utrzymania oraz potwierdzenie dokonania opłaty skarbowej.
Decyzją z dnia 24 stycznia 2017 r. organ I instancji odmówił umorzenia całości kary pieniężnej.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący powtórnie powołał się na trudną sytuację materialną oraz zdrowotną członków rodziny. Podkreślił również konieczność ponoszenia dodatkowych wydatków na leki czy odzież zimową dla córki. Do wniosku dołączył deklarację PIT-36 za 2016 r.
Decyzją z dnia 9 marca 2017 r., nr BP.503.49.2017.1001.BFG, Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał zaskarżoną decyzję w całości w mocy.
Od tej decyzji skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który wyrokiem z dnia 12 października 2017 r., I SA/Lu 436/17 ją uchylił.