Sprawa ze skargi na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w przedmiocie podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Sędziowie Asesor sądowy Agnieszka Kosowska WSA Andrzej Niezgoda Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżoną decyzją Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (organ) utrzymał w mocy decyzję organu z [...] listopada 2018 r. zmieniającą G. K. (podatnik) rozliczenie podatku od towarów i usług (VAT) za okresy od czerwca do listopada 2013 r. oraz za marzec i kwiecień 2014 r.

W uzasadnieniu tej treści rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że podatnik w rozpatrywanym czasie prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego, przy czym stwierdzono również transakcje sprzedaży naczep ciężarowych i odzieży.

Według ustaleń organu, podatnik nieprawidłowo zastosował stawkę VAT 0% w odniesieniu do opisanych w fakturach transakcji sprzedaży sześciu naczep ciężarowych na rzecz kontrahenta holenderskiego "A". W rzeczywistości, jak stwierdził organ, takie zdarzenia nie zaistniały w obrocie gospodarczym.

W tym kontekście organ tłumaczył, że analizowane naczepy podatnik nabywał od niemieckiego podmiotu "B" w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych. Następnie wystawiał faktury, w których opisywał wewnątrzwspólnotowe dostawy tych naczep na rzecz kontrahenta holenderskiego "A" [...]. Z kolei holenderski kontrahent "A" [...] wystawiał faktury na rzecz krajowego podmiotu "C" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która dzięki temu wykazywała nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym, a w efekcie unikała deklarowania zobowiązań podatkowych i płacenia tego podatku. Następnie spółka "C" sprzedawała te naczepy ciężarowe na terenie kraju firmom leasingowym ("D" spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, "E" S.A., "F" S.A., "G" S.A.), poprzez które trafiały one na zasadzie leasingu do firm: podatnika, jego żony, Ł. O., I. W. (współpracującej z firmą podatnika). W jednym przypadku spółka "C" sprzedała naczepę ciężarową bezpośrednio firmie, od której podatnik wynajmował lokal. W dwóch przypadkach leasingobiorca Ł. O. odebrał naczepy od firmy leasingowej jeszcze przed ich odbiorem przez kontrahenta holenderskiego, co wynika z porównania dat widniejących na wystawianych fakturach.

Przedstawiciel "A" [...] [...] wyjaśnił, że firma zajmowała się transportem drogowym z państw Europy Zachodniej do krajów byłego ZSRR. W 2013 r. zgłosił się do niego podatnik z propozycją pośrednictwa w sprzedaży naczep. Od stycznia 2013 r. do 30 czerwca 2015 r. "A" [...] pośredniczyła w sprzedaży dziesięciu "przyczep", za co otrzymała w kolejnych latach odpowiednio 1.400, 700 i 200 euro. Nie wykazywała ich w księgach jako aktywa. Nie zamierzała z nich korzystać. Nie zajmowała się również ich transportem. Zakup i odbiór naczep potwierdzała w dokumentach.

Holenderska administracja podatkowa poinformowała polskie organy podatkowe o tym, że analizowane działania nie były transakcjami wewnątrzwspólnotowymi, a jedynie pośredniczeniem w obrocie towarami i w płatnościach. Naczepy nigdy nie były własnością "A" [...].

W sumie, jak odnotował organ, zgodnie z dziesięcioma fakturami wystawionymi przez "A" [...] na rzecz spółki "C" wartość transakcji kształtowała się na poziomie [...] i [...] euro kolejno w latach 2013-2015. Jednak, zdaniem organu, podatnik nie przenosił ekonomicznego władztwa nad naczepami, prawa do rozporządzania tymi naczepami na rzecz "A" [...]. Proceder zmierzał jedynie do stworzenia "łańcucha transakcji" w celu nieuprawnionego wykorzystywania przez podatnika stawki VAT 0% przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Strona 1/8