Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca) Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozliczeń w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia [...] r. - oddala skargę.
Decyzją z [...] nr [...] Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego nr [...] z [...] października 2020 r. określającą J. L. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2016 r. oraz wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń, wrzesień, październik i listopad 2016 r.
Jak wynika z decyzji organu odwoławczego, powodem wydania decyzji przez organ pierwszej instancji było ustalenie w toku postępowania podatkowego, że J. L. obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez "A" Spółkę z o.o. w C., które nie dokumentowały faktycznych dostaw, co było sprzeczne z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w niniejszej sprawie: Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm. i Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej - u.p.t.u.). Strona nabywała i sprzedawała olej napędowy niewiadomego pochodzenia, a nierzetelne faktury "A" Spółka z o.o. służyły jej do stworzenia pozorów legalności wprowadzenia na rynek paliwa niewiadomego pochodzenia. W ocenie organu, w przypadku zakwestionowanych faktur nie można mówić o dobrej wierze podatnika, bowiem dotyczyły one transakcji, do których w rzeczywistości nie doszło.
W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji, pełnomocnik strony zarzucił jej naruszenie szeregu przepisów ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej - O.p.), poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy i w rezultacie uznanie, że strona nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez "A" Sp. z o.o. W ocenie pełnomocnika organ nie udowodnił niemożliwości zakupu paliwa od firmy "A", jak również działania strony bez zachowania dobrej wiary. Pełnomocnik wniósł o przesłuchanie świadków: M. M. i S. L., a także o uchylenie decyzji i umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia do organu pierwszej instancji.
Rozstrzygając sprawę w drugiej instancji, Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego stwierdził, że stan faktyczny sprawy, opisany w zaskarżonej decyzji, został ustalony prawidłowo.
Organ odwoławczy podał, że zebrane dowody wskazują, że w kontrolowanym okresie strona prowadziła działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw silnikowych oraz gazu LPG na Stacji Paliw w P. , na co posiadała odpowiednie koncesje. Na przestrzeni 2016 r. zaewidencjonowała w rejestrach zakupów i rozliczyła w złożonych deklaracjach podatkowych VAT-7 faktury wystawione przez "A" Sp. z o.o. na dostawy oleju napędowego, płatność gotówką. Do każdej faktury dołączone były dowody WZ (wydanie zewnętrzne) oraz dokumenty kasowe KP. Wszystkie te dokumenty, tj. faktury oraz dokumenty WZ i KP zawierały pieczątkę Spółki "A" wraz z odręcznym podpisem.
Czynności przeprowadzone wobec tej Spółki (przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w C.) wykazały jednak, że nie prowadziła ona rzeczywistej działalności, tym samym faktury przez nią wystawione nie mogą potwierdzać żadnych dostaw. W toku kontroli przeprowadzonych w Spółce w zakresie podatku VAT za styczeń-maj 2016 r. oraz czerwiec-grudzień 2016 r. nie ujawniono faktur wystawionych na rzecz "B". Z dniem [...] grudnia 2016 r. Spółka ta została wykreślona z rejestru podatników VAT, na podstawie art. 96 ust. 9 u.p.t.u. (podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem). Z ustaleń dotyczących "A" Sp. z o.o. wynika, że nie prowadzi ona działalności gospodarczej pod wskazanym przez nią adresem. Z tego powodu korespondencję skierowaną do Spółki (także w zakresie wszczęcia postępowania) dostarczano osobiście Prezesowi jej Zarządu M. M. na adres zamieszkania. Prezes Zarządu Spółki nie posiada jej dokumentacji księgowej, ani żadnej innej. Na podstawie otrzymanych wyciągów z rachunków bankowych nie stwierdzono przepływów środków bankowych świadczących o prowadzeniu działalności gospodarczej. W toku prowadzonych kontroli Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. pozyskiwał kolejne faktury VAT wystawione w 2016 r. przez "A" na rzecz innych podmiotów. W 2016 r. Spółka złożyła deklaracje VAT jedynie za: luty, kwiecień, maj i listopad. Przy deklarowanej krajowej sprzedaży opodatkowanej w stawce 23 % w wartościach od 200 do 800 tys. zł. i wynikających z nich kwotach podatku należnego od 46 tys. zł do 194 tys. zł, Spółka niwelowała kwotę podatku należnego poprzez deklarowanie kwot podatku naliczonego z tytułu zakupów środków trwałych, których nie posiadała i na zakup których nie okazała faktur. W rezultacie w miesiącach, w których złożyła deklaracje VAT-7 wykazywała kwotę podatku do zapłaty w kwocie około 500 zł.