1. Wynikająca z art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ możliwość wyboru przez podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą zwolnienia od podatku od towarów i usług jest jego uprawnieniem. Nie można zatem zgodzić się z poglądem skarżącego, iż organy podatkowe nie zwróciły uwagi na niekompletność jego zgłoszenia o rozpoczęciu działalności gospodarczej, gdyż wybór zwolnienia nie jest warunkiem rozpoczęcia działalności gospodarczej.
2. Termin określony w art. 14 ust. 6 ustawy jest terminem prawa materialnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Rozpoczynając działalność gospodarczą skarżący niewątpliwie nie dokonał wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług, choć zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, mógł to uczynić do momentu dokonania pierwszej sprzedaży /świadczenia usługi/. Fakt ten nie jest sporny pomiędzy stronami. Należy zatem stwierdzić, że podatnicy objęci zwolnieniem fakultatywnym są zwolnieni od podatku od towarów i usług jedynie wtedy, gdy złożą urzędowi skarbowemu w określonym terminie oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku. Niezłożenie takiego oświadczenia przez podatnika jest jednoznaczne z wyborem przez niego opodatkowania /por. wyrok NSA z dnia 29 września 1994 r. SA/Po 1328/94 - ONSA 1995 Nr 4 poz. 163/. Skoro skarżący nie złożył stosownego oświadczenia organy podatkowe miały prawo uznać, że nie wybrał, przewidzianego w art. 14 ust. 6 powoływanej już ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia od podatku.
Odnośnie zarzutów zawartych w skardze, przede wszystkim należy podkreślić, że wynikająca z art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, możliwość wyboru przez podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą zwolnienia od podatku od towarów i usług, jest jego uprawnieniem. Nie można zatem zgodzić się z poglądem skarżącego, iż organy podatkowe nie zwróciły uwagi na niekompletność jego zgłoszenia o rozpoczęciu działalności gospodarczej, gdyż wybór zwolnienia nie jest warunkiem rozpoczęcia działalności gospodarczej.
Skarżący podnosi w skardze, że o możliwości wyboru zwolnienia od podatku uzyskał informację dopiero pod koniec roku podatkowego.
Wbrew temu zarzutowi, Sąd stwierdził, że w aktach sprawy znajdują się skierowane przez Urząd Skarbowy do skarżącego wezwania z czerwca i września 1995 r. do złożenia wyjaśnień w związku z zarejestrowaniem działalności gospodarczej. Wezwań tych skarżący nie podjął w terminie.
Organom podatkowym nie można zatem postawić zarzutu zbyt późnego udzielenia stronie informacji o jej prawach, gdyż w trakcie składania przez skarżącego pierwszych - od dnia zarejestrowania działalności gospodarczej - wyjaśnień, skarżący został poinformowany przez organ podatkowy o jego sytuacji prawnej.
Sąd podzielił również pogląd organów podatkowych, że termin określony w art. 14 ust. 6 powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług jest terminem prawa materialnego. Organ odwoławczy nie mógł zatem przywrócić naruszonego przez skarżącego terminu, gdyż do terminów prawa materialnego nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania administracyjnego /art. 58-60/ dotyczące możliwości przywrócenia terminu - przewidzianego przez prawo lub wyznaczonego przez organ prowadzący postępowanie - dla dopełnienia określonej czynności procesowej /por. wyrok NSA z dnia 14 lutego 1992 r., SA/Gd 1323/91 - POP 1993 nr 2 poz. 26/.
W związku z podnoszonymi przez skarżącego argumentami dotyczącymi jego sytuacji materialnej i życiowej, należy zauważyć, że każdy podatnik w wypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych może starać się o umorzenie zaległości podatkowych lub rozłożenie płatności podatku na raty na podstawie art. 31 i art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486, ze zm./.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzekł jak w sentencji.