Dnia 5 lipca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Tarno Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski (spr.) Protokolant: Asystent sędziego Joanna Skrzypczak-Zajger po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2011 roku sprawy ze skargi P. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 roku oddala skargę.
Decyzją z [...] r. Burmistrz Miasta T., na podstawie art. 15, art. 16 oraz art. 19 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej "u.p.o.l.") oraz § § 2 pkt 1 uchwały Rady Miejskiej w T. Nr [...] z dnia [...] r. w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty targowej (Dziennik Urzędowy Województwa Ł. Nr [...] , poz.[...] ), określił P. C. wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za szczegółowo wymienione 106 dni w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r. w kwocie 1 166 zł.
Organ pierwszej instancji ustalił, że podatnik prowadził w 2009 r. sprzedaż w przenośnym pawilonie handlowym na stanowisku A, na terenie targowiska należącego do spółki jawnej A oraz nie zapłacił należnej z tego tytułu opłaty targowej. Tymczasem - w ocenie organu - ciążył na nim obowiązek uiszczenia takiej opłaty. Burmistrz wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.o.l. opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, z zastrzeżeniem ust. 2a. To ostatnie wyłączenie nie miało, zdaniem organu, zastosowania w niniejszej sprawie. Zgodnie z art. 15 ust. 2a u.p.o.l. opłacie targowej nie podlegała sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Podatnik prowadził sprzedaż na terenie targowiska w przenośnym kontenerze handlowym, nie związanym trwale z gruntem, nie stanowiącym budynku, ani części budynku. Organ podatkowy wskazał, że brak trwałego związku z gruntem i wynikająca z tego faktu cecha przenośności kontenerów oznacza, że nie stanowią one budynków w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. Tym samym organ pierwszej instancji uznał, że sprzedaż dokonywana przez podatnika nie podlegała wyłączeniu, o którym mowa w art. 15 ust. 2a u.p.o.l. Ponadto Burmistrz wskazał, że w zakresie opodatkowania przenośnych kontenerów handlowych usytuowanych na targowisku A podatkiem od nieruchomości, wypowiadały się zarówno organy podatkowe, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł., uznając w każdym wypadku, że przenośne pawilony o jakich mowa, jako tymczasowe obiekty budowlane, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Reasumując organ pierwszej instancji doszedł do przekonania, że skoro podatnik, jako osoba fizyczna, prowadził sprzedaż na targowisku, zobowiązany był do uiszczenia stosowanej opłaty targowej.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 1a ust. 1 pkt 2, art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 15 ust. 1, art. 16 i art. 20 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), a także art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).