Stosując w prawie podatkowym pojęcia bezpośrednio zaczerpnięte z innych gałęzi prawa, nie można nadawać im całkowicie nowego znaczenia. Przykładem takiego pojęcia jest cywilistyczne pojęcie własności.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Hanny L. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 21 lutego 1996 r. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994 i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził na rzecz skarżącej od Izby Skarbowej dwieście siedemdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt groszy tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego.
Decyzją z dnia 23 listopada 1995 r. nr US/D/2658/95 Urząd Skarbowy w K. określił Hannie L. podatek dochodowy za rok 1994 w wysokości 14 136,60 zł. W uzasadnieniu decyzji podał, że spółka cywilna "K." - Rozlewnia Gazu Płynnego, w której podatniczka była wspólniczką, zawyżyła koszty uzyskania przychodu o 333 304 595 zł /przed denominacją/, a także zaniżyła przychód o 115 380 100 zł /przed denominacją/. Podatniczce zarzucono między innymi, że spółka bezpodstawnie uznała za koszt uzyskania przychodu wydatki na prace budowlane prowadzone na obcym gruncie w okresie od 31 października do 30 listopada. Choć modernizowane budynki były tylko dzierżawione przez spółkę od Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej, to spółka powinna przypisać budynki do swoich środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych, gdyż dzierżawiąc obiekt w trakcie robót modernizacyjnych, jednocześnie zawarła już ze Spółdzielnią umowę przedwstępną /w formie aktu notarialnego/ i wpłaciła zadatek. Organ podatkowy zarzucił również podatniczce, że spółka, uzyskując przychód z tytułu doradztwa i usług projektowych, w dalszym ciągu korzystała z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, choć z mocy prawa powinna przejść na opodatkowanie tym podatkiem według zasad ogólnych; spowodowało to zaniżenie przychodu.
W obszernym odwołaniu od tej decyzji Hanna L. zarzuciła organowi pierwszej instancji naruszenie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatniczka podała, że przeprowadzonych przez spółkę robót adaptacyjnych nie można zakwalifikować jako wytworzenia nowego samodzielnego budynku ani jako wykonania części składowej budynku. W czasie wykonywanych prac zarówno budynek, jak i grunty były dzierżawione przez spółkę od Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej, która była ich właścicielem. Spółka zatem nie mogła przypisać budynku do swoich środków trwałych i nie miała prawa dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a fakt przyszłego zakupu nieruchomości przez spółkę nie ma na to wpływu. W odwołaniu nie zgodziła się również ze stanowiskiem organów podatkowych w sprawie rezygnacji z podatku dochodowego od osób fizycznych w formie zryczałtowanej. Zdaniem podatniczki, przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/ mogły być zastosowane przez spółkę dopiero po podjęciu pewnych czynności rachunkowych, a zatem natychmiastowe przejście na zasady ogólne opodatkowania było niemożliwe.
Decyzją z dnia 21 lutego 1996 r. nr ISP.II-823-16, 17/96 Izba Skarbowa w (...) uchyliła zaskarżoną decyzję w części ustalającej podatek dochodowy powyżej kwoty 13 842,30 zł, przyjmując za podstawę ustalenia podatku dochód w wysokości 38 294 zł. W uzasadnieniu Izba podtrzymała argumenty organu pierwszej instancji dotyczące zarzutu bezpodstawnego uznania przez spółkę za koszt uzyskania przychodu wydatków na prace budowlane prowadzone na obcym gruncie w czasie od 31 października do 30 listopada. Izba podkreśliła, że już umowa najmu zawierała postanowienia dotyczące prawa pierwokupu. Decydujące znaczenie jednak miał fakt zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego, oraz uiszczenia zadatku. Zdaniem Izby, nieprawdą jest, iż spółka nie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, gdyż nie była właścicielką nieruchomości. Organ odwoławczy zarzucił podatniczce, iż zawarta umowa najmu służyła w istocie obejściu prawa podatkowego i miała umożliwić skorzystanie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ukrycie faktu zakupu nieruchomości. Na temat zarzutu bezpodstawnego korzystania ze zryczałtowanej formy podatku dochodowego Izba Skarbowa stwierdziła również, że obowiązek przejścia do rozliczania podatku dochodowego na zasadach ogólnych wynikał wprost z przepisów prawa w momencie podjęcia przez spółkę działalności doradczo-projektowej.