Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński Sędziowie: Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Sędzia WSA Joanna Tarno Protokolant: Tomasz Spodziewała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 lipca 2009 roku sprawy ze skargi M. J. i S. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego i odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. Oddala skargę.
W dniu 21 lipca 2008 r. Państwo M. i S. J. złożyli w Urzędzie Skarbowym Ł.-B. wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 27.371,- zł, uzupełniony w dniu 26 sierpnia 2008 r. korektą zeznania podatkowego PIT-36 za 2007 r.
Podatniczka wyjaśniła, iż w dniu 18 lipca 2007 r. wraz z siostrą dokonały sprzedaży lokalu mieszkalnego odziedziczonego po matce. W związku z odpłatnym zbyciem tego lokalu zapłaciły podatek dochodowy - każda po 27.371,- zł. Wnioskodawczyni wyjaśniła ponadto, iż w w/w lokalu była zameldowana od 11 marca 1952 r. do 11 października 1980 r., a więc przez okres dłuższy niż dwanaście miesięcy. W związku z tym uważa, że ma prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oświadczenia o kwalifikowaniu się do ulgi meldunkowej, które zgodnie z ustawą jest drugim warunkiem koniecznym do skorzystania z ulgi meldunkowej, nie złożyła jedynie z powodu jednoznacznego stanowiska urzędu, że czas zameldowania musi wypadać bezpośrednio przed zbyciem lokalu i w obawie przed konsekwencjami z tytułu niedopełnienia obowiązku podatkowego.
Oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym do osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.f"., M.J. złożyła w dniu 2 września 2008 r.
Decyzją z dnia [...], nr [...], Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. - B. określił Państwu M. i S. małż. J. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2007 w wysokości 55.616,00 zł i odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2007 w kwocie 27.371,00 zł.
W dniu 24 listopada 2008 r. pełnomocnik Pani M.J. wniósł odwołanie od wskazanej wyżej decyzji, zarzucając jej naruszenie prawa materialnego, przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych .
Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy przytoczył w uzasadnieniu decyzji treść przepisów art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 19 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 126, ust. 21 i ust. 22 oraz art. 30e ust. 1, 2, 4 i 5 u.p.d.f.
Wskazał następnie, iż Pani M.J. wspólnie z siostrą - Panią J. C.-S. w dniu 18 lipca 2007 r. sprzedały nabyte w drodze spadku po zmarłej matce mieszkanie położone przy ul. A 52 w Ł., za łączną kwotę 294.000,00 zł. Ustalono ponadto, iż podatniczka zawarła umowę pośrednictwa z firmą "A" Biuro Obrotu Nieruchomościami dotyczącą pomocy w sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. A 52 m 21. Strony tej umowy ustaliły wynagrodzenie prowizyjne za sprzedawaną nieruchomość w wysokości 2% od ceny sprzedaży wynikającej z aktu notarialnego. Z pokwitowania wystawionego przez "A" Biuro Obrotu Nieruchomościami wynikało, że pierwsza rata prowizji za pośrednictwo przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wyniosła 2.940,00 zł.