Art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dotyczy również biegu terminu płatności podatku, który podatnik jest obowiązany sam obliczyć i wpłacić zgodnie z art. 47 par. 3 Ordynacji podatkowej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Dariusza S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 23 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie podatku od środków transportowych - uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określenia wysokości odsetek za zwlokę; oddala skargę w pozostałym zakresie; (...).
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia 3 sierpnia 1999 r. określającą Dariuszowi S. wysokość zaległego podatku od środków transportowych w kwocie 699 zł i odsetek za zwłokę na dzień wydania tej decyzji w kwocie 727,50 zł.
W uzasadnieniu w szczególności powołano się na treść przepisów art. 8-10 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm. - według stanu prawnego obowiązującego w 1996 r. i 1997 r./, par. 1 pkt 2 lit. "b" i pkt 3 lit. "f" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie podatku od środków transportowych /Dz.U. nr 147 poz. 417 - obowiązującego w 1996 r./ oraz uchwały nr 144/96/29 Rady Miejskiej w S. z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od środków transportowych w 1997 r. Ponadto podano, że Dariusz S. był pierwszym właścicielem motocykla o pojemności skokowej silnika 342 cm zarejestrowanego 1 grudnia 1986 r. oraz samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika 1.905 cm3 zarejestrowanego 5 października 1996 r. Pojazdy te nie zostały wycofane z ruchu /wyrejestrowane/ ani nie zostały zbyte przez podatnika w 1996 i 1997 r. Tak ustalony stan faktyczny nie budzi wątpliwości i nie był kwestionowany przez stronę. Podatnik nie podnosi również okoliczności spełnienia obowiązku podatkowego z tytułu prawa własności motocykla za II półrocze 1996 r. i 1997 r. oraz samochodu za listopad-grudzień 1996 r. i 1997 r. Zatem ciążył na nim obowiązek zapłaty podatku - bez wezwania - do 15 września 1996 r. /za motocykl/ i do 15 listopada 1996 r. /za samochód/, zaś w 1997 r. - również bez wezwania - do 15 lutego I rata i do 15 września II rata /za dwa środki transportowe/. Organ I instancji, stosując właściwe stawki podatkowe /określone w powołanych przepisach rozporządzenia i uchwały/ i kierując się regułą proporcjonalności wynikająca z art. 11 ust. 3 wymienionej ustawy, określił w prawidłowej wysokości zaległości podatkowe, a także naliczył odsetki na dzień wydania decyzji, tj. 3 sierpnia 1999 r., przyjmując właściwe stawki. Uchybienie przez organ I instancji dyspozycji art. 200 par. 1 Ordynacji podatkowej nie spowodowało ujemnych skutków dla podatnika. Nie zgłosił on bowiem dowodów, okoliczności mogących mieć wpływ na treść decyzji, zaś decyzja nie została wydana bez udziału i wiedzy podatnika. W uzasadnieniu postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego znajduje się pouczenie o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym i wypowiedzenia w sprawie. Podatnik z tej możliwości nie skorzystał. Wymienione postanowienie określa wielkość zaległości i jest odpowiednikiem treści decyzji. Uległa zmianie jedynie wysokość odsetek w związku z koniecznością określenia jej na dzień wydania decyzji.
W skardze Dariusz S. zarzucił naruszenie szeregu przepisów proceduralnych, w szczególności podniósł, że organ I instancji nie wyznaczył mu 3-dniowego terminu z art. 200 par. 1 Ordynacji podatkowej, nie zakończył - tak samo jak i organ odwoławczy - postępowania w obowiązującym terminie ani nie powiadomił go o przyczynie zwłoki oraz nie zebrał i nie rozpatrzył całego materiału dowodowego, a w uzasadnieniu nie podał podstawy prawnej stawek odsetek oraz ich wielkości i okresów obowiązywania. Ponadto podniósł, że nie został poinformowany o możliwości umorzenia odsetek, a także wniósł o rozważenie zastosowania przedawnienia z art. 68 par. 1 Ordynacji podatkowej.