Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędziowie: sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) sędzia NSA Paweł Janicki Protokolant Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2011 r. sprawy ze skargi P. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne okresy 2008 r. oddala skargę.
Decyzją z [...] r. Burmistrz Miasta T., na podstawie art. 15-16 i art. 19 pkt 1-2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm., dalej "u.p.o.l.") oraz § 3 pkt 1 lit. b uchwały Rady Miejskiej w T. Nr [...] z dnia [...] r. w sprawie ustalenia stawek opłaty targowej, § 1 uchwały Rady Miejskiej w T. Nr [....] z dnia [...] r. w sprawie ustalenia wysokości stawki opłaty targowej (Dziennik Urzędowy Województwa Łódzkiego z dnia 22 sierpnia 2008 r. Nr 277, poz. 2459) oraz § 2 pkt 1 uchwały Rady Miejskiej w T. Nr [...] z dnia [...] r. w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty targowej (Dziennik Urzędowy Województwa Łódzkiego z dnia 31 października 2008 r. Nr 336, poz. 2846), określił P. C. wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za szczegółowo wymienione 64 dni września, października, listopada i grudnia 2008 r. w łącznej kwocie 807,40 zł.
Organ pierwszej instancji, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, ustalił, że podatnik prowadził w 2008 r. sprzedaż w przenośnych pawilonach handlowych na stanowiskach J-29, J-30 i L-27, na terenie targowiska należącego do spółki jawnej A oraz, że odmówił uiszczenia opłaty targowej. Tymczasem - zdaniem organu pierwszej instancji - ciążył na nim obowiązek uiszczenia takiej opłaty. Burmistrz wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.o.l. opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, z zastrzeżeniem ust. 2a. To ostatnie wyłączenie nie miało, zdaniem organu, zastosowania w niniejszej sprawie. Zgodnie z art. 15 ust. 2a u.p.o.l. opłacie targowej nie podlegała sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Podatnik prowadził sprzedaż na terenie targowiska w przenośnych kontenerach handlowych, nie związanych trwale z gruntem, nie stanowiących budynku, ani części budynku. Organ podatkowy wskazał, że brak trwałego związku z gruntem i wynikająca z tego faktu cecha przenośności kontenerów oznacza, że nie stanowią one budynków w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. Tym samym organ pierwszej instancji uznał, że sprzedaż dokonywana przez podatnika nie podlegała wyłączeniu, o którym mowa w art. 15 ust. 2a u.p.o.l. Ponadto Burmistrz wskazał, że w zakresie opodatkowania przenośnych kontenerów handlowych usytuowanych na targowisku A podatkiem od nieruchomości, wypowiadały się zarówno organy podatkowe, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. , uznając w każdym wypadku, że przenośne pawilony o jakich mowa, jako tymczasowe obiekty budowlane, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Również w stosunku do strony niniejszego postępowania toczyło się postępowanie w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości ww. pawilonów. W jego efekcie decyzją z [...]r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta T. z [...] r. umarzającą postępowanie w sprawie, z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Reasumując organ pierwszej instancji doszedł do przekonania, że skoro podatnik jako osoba fizyczna prowadził sprzedaż na targowisku, zobowiązany był do uiszczenia stosowanej opłaty targowej.