Dnia 22 kwietnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant Tomasz Furmanek po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2010 roku na rozprawie sprawy ze skargi L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za miesiące: marzec, kwiecień, maj, sierpień, wrzesień, grudzień 2004 r. i styczeń 2005 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżącej kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z 12 marca 2007 r. L.K. zażądała od Burmistrza R. stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za okres od marca do maja oraz od sierpnia do września i za grudzień 2004 r., a także za styczeń 2005 r. Podatniczka we wskazanych wyżej miesiącach prowadziła sprzedaż towarów na terenie centrum handlowego P. w R. W uzasadnieniu podniosła, że spór o obowiązek uiszczania opłat targowych przez przedsiębiorców dokonujących sprzedaży w tej samej hali, został przesądzony przez Naczelny Sąd Administracyjny, który uznał, że brak było podstaw do obciążania handlowców tą opłatą.
Decyzją z [...] Burmistrz R. odmówił stwierdzenia nadpłaty w żądanym zakresie. W uzasadnieniu wyjaśniono, że obowiązek uiszczenia opłaty targowej wynikał z art. 15 i 19 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zmianami; dalej "u.p.o.l.") oraz uchwały Rady Gminy R. Nr XXVI/227/2004 z 25 listopada 2004 r. w sprawie lokalizacji targowisk, wysokości stawki oraz zasad poboru opłaty targowej na terenie Gminy R. Organ pierwszej instancji podniósł, że za okres od marca do maja oraz od sierpnia do września 2004 r. zostały wydane ostateczne decyzje określające podatniczce wysokość opłaty targowej. Natomiast odnosząc się do należności za pozostałe miesiące wskazał, że hala, w której podatniczka dokonywała sprzedaży, stanowiła targowisko pod dachem, a handel tam prowadzony bliższy był handlowi na otwartym terenie niż handlowi prowadzonemu w sklepach. Odnosząc się do orzecznictwa NSA organ wskazał, że wyroki dotyczące opłaty targowej zapadły w innych, indywidualnych sprawach i nie mogły przesądzać o zasadności żądania stwierdzenia nadpłaty w niniejszej sprawie. W ocenie organu, świadczenie zostało wpłacone inkasentowi prawidłowo, zatem należało odmówić stwierdzenia nadpłaty.
W odwołaniu od tej decyzji L.K. podniosła zarzut naruszenia art. 15 i 19 u.p.o.l. przez bezpodstawne uznanie, że prowadziła sprzedaż na terenie hali używanej do targów, aukcji, wystaw lub na terenie targowiska. W jej ocenie, decyzja zapadła z naruszeniem prawa, gdyż organ nie wyjaśnił przyczyn uznania hali, w której prowadziła swoją działalność za targowisko. Tymczasem jej zdaniem, zakresu pojęcia "targowisko pod dachem" nie można było rozciągać na wszystkie budynki, w których prowadzona jest sprzedaż. Kryterium umożliwiającym rozróżnienie budynku i budynku będącego targowiskiem pod dachem była funkcja budynku wynikająca z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji o pozwoleniu na budowę.
Decyzją z 21 grudnia 2007 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy kwestionowaną decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w jego ocenie hala P., w której podatniczka dokonywała sprzedaży, była halą używaną do targów w rozumieniu art. 15 ust. 2a u.p.o.l. Cechą charakterystyczną handlu w hali targowej było prowadzenie sprzedaży na stoiskach bez posiadania stałego zaplecza, magazynu towarów, możliwości ich ekspozycji na tzw. wystawie, a także to, że tego rodzaju handel nie musiał odbywać się w sposób ciągły, w ustalonym z góry czasie. Działalność handlowa prowadzona w hali P., w odróżnieniu od samodzielnych lokali sklepowych, odbywała się w boksach, których wydzielenie nie miało trwałego charakteru, a stoiska handlowe nie były samodzielnymi lokalami użytkowymi. Poza tym, charakter obiektu jako hali targowej został potwierdzony w decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego dla owej hali. O tym, że obiekt został przeznaczony pod targowisko świadczyła również uchwala Rady Gminy w R. z dnia [...] o wysokości opłaty targowej dla terenu, na którym ta hala się znajdowała. Uchwała ta wiązała organy administracji publicznej jako powszechnie obowiązujący akt prawa miejscowego.