Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Pomocnik sekretarza Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w R. na uchwałę Rady Gminy w Rawie Mazowieckiej z dnia 11 grudnia 1997 r. nr IX/86/97 w przedmiocie określenia wysokości dziennych stawek opłaty targowej oddala skargę.
I SA/Łd 1027/13
Uzasadnienie
W dniu [...] Rada Gminy w R. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie określenia wysokości dziennych stawek opłaty targowej.
W § 1 uchwały ustalone zostały dzienne stawki opłat targowych za wprowadzenie 1 sztuki: a) konia, b) bydła, c) owiec, kóz i cieląt (§ 1 ust. 1), a także za wjazd na targowisko jednym z pojazdów enumeratywnie wymienionych w ust. 2. W § 2 uchwały przewidziano, że pobór opłaty targowej jest dokonywany przez osoby prowadzące targowisko i z nimi współpracujące w drodze inkasa. § 3 stanowił o utracie mocy przez wcześniej obowiązującą uchwałę w przedmiocie opłaty targowej, zaś w § 4 wskazano, że uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i podlega ogłoszeniu przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych.
Powyższa uchwała została zaskarżona przez Prokuratora Rejonowego w R. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W skardze zarzucono rażące naruszenie:
1. art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 9, poz. 31 ze zm.; dalej "u.p.o.l.") poprzez nieokreślenie terminu płatności opłaty targowej,
2. art. 15 ust. 1 u.p.o.l. poprzez wprowadzenie opłat nieznanych ustawie, to znaczy za wprowadzenie zwierząt i za wjazd, a nie za sprzedaż na targowisku,
3. art. 19 pkt 2 u.p.o.l. poprzez niewskazanie w sposób indywidualny inkasentów (nazwa, imię, nazwisko, opis pełnionych funkcji lub zajmowanych stanowisk) i ograniczenie się do zapisu, że do poboru opłaty uprawnione są osoby prowadzące targowisko i z nimi współpracujące.
Wskazując na powyższe Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej oddalenie. Wyjaśniła, że na terenie gminy funkcjonuje jedno targowisko. Opłata pobierana jest przy wejściu na jego teren, a jej wysokość uzależniona jest od rodzaju oferowanych towarów i formy w jakiej prowadzona jest sprzedaż. Sprzedający otrzymują jeden bilet potwierdzający uiszczenie opłaty targowej. Tym samym, w ocenie organu, sformułowania zawarte w § 1 uchwały, mimo że nie są precyzyjne, to nie wprowadzają nowej opłaty, nieznanej ustawie.
Odnośnie zarzutu dotyczącego naruszenia art. 19 pkt 1 u.p.o.l. organ wskazał, że termin zapłaty pobieranej przez inkasenta opłaty targowej, jest uregulowany w art. 47 § 4a Ordynacji podatkowej.
Dalej zaznaczył, że zgodnie z art. 19 pkt 2 u.p.o.l. rada gminy może w drodze uchwały zarządzić pobór opłaty targowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso. W ocenie organu, z treści tego przepisu nie wynika obowiązek wskazania inkasenta z imienia i nazwiska. Wystarczy, by określenie inkasenta było na tyle precyzyjne, aby nie budziło wątpliwości na kogo został nałożony obowiązek pobierania opłat. Z uwagi na to, że na terenie gminy funkcjonuje jedno zorganizowane targowisko, to jak podał organ, nie ma problemów z identyfikacją inkasenta opłaty targowej tym bardziej, że pobierana jest ona przy wejściu na targowisko przez pracowników Gminnego Zakładu ds. Eksploatacji Wodociągów i Kanalizacji.