Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Bogusław Wolas Sędzia WSA: Piotr Głowacki (spr.) Sędzia WSA: Inga Gołowska Protokolant: sekr. sąd. Aleksandra Osipowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie na uchwałę Rady Miejskiej w Piwnicznej Zdroju z dnia 28 listopada 2019 r. nr XVI/119/2020 w przedmiocie poboru podatku od nieruchomości, podatku leśnego i podatku rolnego w drodze inkasa, określenie inkasentów oraz wysokości wynagrodzenia za inkaso skargę oddala.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Nr XVI/119/2019 Rady Miejskiej w Piwnicznej - Zdroju z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie poboru podatku od nieruchomości, podatku leśnego i podatku rolnego w drodze inkasa, określenia inkasentów oraz wysokości wynagrodzenia za inkaso (Dz. Woj. Małopolskiego z dnia 5 grudnia 2019 r., poz. 8781) zaskarżając ją w całości i wnosząc o stwierdzenie jej nieważności, zarzucając naruszenie art. 25a ustawy o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), poprzez wzięcie udziału w głosowaniu nad podjęciem uchwały w sprawie poboru podatku od nieruchomości, leśnego i rolnego w drodze inkasa określani inkasentów oraz wyznaczenia wynagrodzenia za inkaso radnego - W. K., który w wyniku przyjętej uchwały został inkasentem na terenie sołectwa Wierchomla i uprawniony był do poboru wynagrodzenie za inkaso w uchwale ustalonego, a więc w sprawie dotyczącej interesu prawnego głosującego radnego.
W uzasadnieniu podano, iż działanie radnego pod wątpliwość poddaje, czy głosując nad uchwałą Nr XVI/119/2019 kierował się dobrem wspólnoty samorządowej, czy swoim własnym ze względu na wystąpienie tzw. elementu osobistego zainteresowania wymienionego powyżej. W ocenie Izby już samo wystąpienie takiego elementu osobistego zainteresowania zgodnie z przyjętą wykładnią doktryny narusza art. 25a ustawy o samorządzie gminnym, bowiem pozostaje w sprzeczności z ratio legis samego przepisu, który w swoim zamyśle miał chronić interes gminy, a nie samego zainteresowanego. Jak podano w przywołanym komentarzu: "Przy wykładni art. 25a u.s.g. poczyniono słuszną uwagę, że nie chroni on tego, czyj jest interes prawny, ale chroni gminę (tak: S. Płażek (w:) Ustawa o samorządzie..., komentarz do art. 25a, teza 3). Również ratio legis analizowanego unormowania stanowi ważną wskazówkę interpretacyjną. Jest nią potrzeba zapobiegania wszelkim sytuacjom wykorzystywania mandatu radnego do jego prywatnych celów, niezależnie czy ich rezultatem ma być przysporzenie majątkowe, czy jakakolwiek inna korzyść. Dodatkowo radny, zgodnie z art. 23 u.s.g., obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Dobro gminnej wspólnoty samorządowej to jej pomyślność, czyli prawidłowy rozwój społeczny, gospodarczy, kulturowy i cywilizacyjny. Przede wszystkim chodzi więc w tym przypadku o interes mieszkańców jednostki samorządowej któremu powinny być podporządkowane wszelkie działania władz samorządu terytorialnego. Dobro to ma charakter nadrzędny. Jego realizacja obowiązuje radnego także wówczas, gdy zachodzi sprzeczność między tym dobrem, a innymi dobrami, w tym dobrem powszechnym lub
Indywidualnym dobrem poszczególnych mieszkańców gminy. (...) Poszukując wspólnego mianownika dla wszystkich przepisów objętych dyspozycją art. 25a u.s.g. i uwzględniając ratio legis tego przepisu, uznać można, że dotyczył on będzie wszystkich sytuacji, gdy radny w procesie głosowania, uwzględniając przedmiot i skutki podejmowanej uchwały, nie będzie mógł realizować zasady kierowania się dobrem wspólnoty z uwagi na występujący w sprawie tzw. element osobistego zainteresowania. Zawsze więc, gdy zaistnieje obiektywnie uzasadniona wątpliwość czy radny, z uwagi na przedmiot głosowania, decyzje podejmował będzie wyłącznie pro publico bono, nie może on brać udziału w głosowaniu. Głosowania w sprawach, w których występuje tzw. element osobistego zainteresowania, stanowią realne zagrożenie dla pobudek, którymi kierował się będzie radny, który przecież powinien mieć na uwadze wyłącznie dobro wspólnoty samorządowej (zob. A. Rzetecka - Gil, Interes prawny radnego jako przesłanka wyłączającego udział w głosowaniu. Przegląd Prawa Publicznego 2009, nr 1, s. 71-76). Wskazano na orzecznictwo.