Wojewódzki Sąd Administracyjny Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Krystyna Kutzner (spr.) Sędziowie NSA Piotr Lechowski WSA Elżbieta Kremer Protokolant : Dorota Hajto po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2004 r. sprawy ze skargi "F." Spółka z o.o. w [...]- Agencja Celna w [...] na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w [...] z dnia 27 września 2001 r. Nr [...] w przedmiocie długu celnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] 2000r. nr [...], II. stwierdza nieważność decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] 1999r. Nr [...] w części dotyczącej uznania za dłużnika Agencji Celnej - "F." Spółka z o.o., III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, IV. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie [...] zł ([...] złotych)
Decyzją z dnia [...] 1999 r Dyrektor Urzędu Celnego w [...] uznał zgłoszenie celne SAD nr [...] z dnia [...] 1999 r za nieprawidłowe z uwagi na błędnie podaną taryfikację towaru i określił kwotę wynikającą z długu celnego w wysokości [...] zł oraz wymierzył opłatę manipulacyjną dodatkową w wysokości [...] zł. Organ celny orzekł m.in., że na podstawie art.209 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r - Kodeks celny (Dz.U. Nr 23, poz. 117 ze zm.) dłużnikiem jest Agencja Celna Nr [...] "F." Spółka z o.o. w [...].
Agencja celna wniosła o stwierdzenie nieważności w/w decyzji w części dotyczącej uznania jej za dłużnika wskazując, iż dokonując zgłoszenia celnego reprezentowała Państwową Inspekcję Weterynaryjną - Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w [...] i działała w charakterze przedstawiciela bezpośredniego na rzecz w/w instytucji. Zgodnie z art.253 § 1 Kodeksu celnego przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz innej osoby. W niniejszej sprawie skarżąca działała w imieniu i na rzecz w/w reprezentowanego. Zgodnie z art.254 § 4 Kodeksu celnego stroną postępowania przed organami celnymi jest osoba, która ustanowiła przedstawiciela i ona też jest zobowiązana do wykonania decyzji organu celnego.
Skarżąca podniosła, że działała w oparciu o wiedzę o towarze przekazaną przez mocodawcę oraz przedłożone przez niego przetłumaczone dokumenty, które wskazywały, że przedmiotowe urządzenia zostały zataryfikowane prawidłowo.
W piśmie z dnia [...] 2000 r skarżąca wskazała jako podstawę swego wniosku art.247 § 1 pkt.5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz.926 ze zm.).
Prezes Głównego Urzędu Ceł w [...] decyzją z dnia [...] 2000 r odmówił stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji i stwierdził, że stroną niniejszego postępowania jest Inspekcja Weterynaryjna, zaś skarżąca - jej przedstawicielem bezpośrednim. W decyzji organu I instancji prawidłowo została wskazana jako strona Inspekcja Weterynaryjna, a jako jej przedstawiciel - Agencja Celna, dlatego brak jest podstaw do wzruszenia tej decyzji na podstawie art.247 § 1 pkt.5 Ordynacji podatkowej.
Ponadto organ odwoławczy stwierdził, że zgodnie z art.253 § 1 pkt.2 Kodeksu celnego, jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towaru procedurą, o której mowa w § 1, zostało sporządzone na podstawie nieprawdziwych danych, co spowodowało, że należności celne przywozowe nie zostały pobrane lub zostały pobrane w kwocie niższej niż prawnie należna, osoby, które dostarczyły danych wymaganych do sporządzenia zgłoszenia i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, zostają uznane za dłużników.
Należy mieć przy tym na uwadze art.258 § 1 Kodeksu celnego, który stanowi, iż agencja celna ponosi pełną odpowiedzialność majątkową wobec organów celnych za pokrycie kwot długów celnych lub innych opłat, jakie powstały na skutek nieprawidłowego lub nieterminowego dokonania lub niewykonania czynności, do których została upoważniona agencja celna.