Sygn. akt I SA/Kr 1994/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 lutego 2012r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki (spr.), Sędziowie: WSA Inga Gołowska, WSA Agnieszka Jakimowicz, Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2012r., sprawy ze skarg K. K. i M. K., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 16 września 2011r. Nr [...],[...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych, - s k a r g i o d d a l a -
Pismami z dnia 20.05.2011r. K. K. i M. K. wnieśli o stwierdzenie nieważności:
- decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27.09.2010 roku nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 20.07.2010 roku nr [...] określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok oraz
- decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27.09.2010 roku nr [...]utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 20.07.2010 roku nr [...]odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok.
Wnioskodawcy podali, iż w/w decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa polegającym na:
1. dokonaniu interpretacji powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób oczywiście sprzeczny z jego literalnym brzmieniem, a także wolą ustawodawcy, wyrażoną poprzez u wskazanie celu jakiemu wprowadzenie tego przepisu miało służyć,
2. naruszeniu konstytucyjnej zasady równości, określonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP,
3. nałożeniu na wnioskodawców podatku w sytuacji, gdy nie ciąży na nich z mocy ustawy obowiązek podatkowy,
4. sprzeciwieniu się dyrektywie wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którą postępowanie podatkowe winno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych , a także
5. naruszeniu ważnego interesu podatnika oraz interesu społecznego.
Uzasadniając zarzuty wskazano, że interpretacja zastosowana przez organy podatkowe godzi nie tylko w indywidualny interes podatnika, ale także w interes społeczny poprzez wprowadzenie niepewności co do obowiązków podatkowych obywateli i niepewność co do rozstrzygnięć wydawanych przez organy podatkowe w sprawach, w których występowały takie same okoliczności faktyczne. Podano także, iż 17.01.2011 roku wyrokiem o sygn. akt II FPS 5/10, Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów Izby Finansowej rozstrzygnął zagadnienie prawne budzące wątpliwości interpretacyjne i zwolnił z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należności pieniężne wypłacone żołnierzom wyznaczonym do pełnienia służy w międzynarodowych strukturach wojskowych. Zdaniem podatników uchwała składu siedmiu sędziów NSA jest wiążąca w danej sprawie i ma ponadto tzw. ogólną moc wiążącą, wynikającą z art. 269 § 1 p.p.s.a.
Dyrektor Izby Skarbowej decyzjami z dnia 22.06.2011 roku Nr [...]oraz Nr [...]odmówił stwierdzenia nieważności decyzji wskazanych we wniosku przez podatników.
W uzasadnieniach decyzji uznano , iż nie mogą wchodzić w zakres pojęcia "rażącego naruszenia prawa" przypadki naruszenia prawa spowodowane wykładnią przepisów zastosowaną przez organ orzekający. Zwłaszcza nie może stanowić podstawy do stwierdzenia rażącego naruszenia prawa odmienność oceny stanu faktycznego i interpretacji przepisów prawa prezentowana przez pełnomocnika od oceny i interpretacji tych przepisów zastosowanej przez orzekający organ podatkowy. W orzecznictwie podkreśla się, że wybór jednej z takich interpretacji nie może być oceniony jako rażące naruszenie prawa, nawet gdy później zostanie ona uznana za nieprawidłową. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej istniejące rozbieżności interpretacyjne zmusiły organ do dokonywania wyboru pomiędzy równorzędnymi rozwiązaniami prawnymi dającymi się uzasadnić z jednakową mocą. Treść decyzji nie jest zaprzeczeniem treści obowiązującej regulacji prawnej. Stanowisko wyrażone w decyzji miało oparcie w orzecznictwie NSA z okresu, kiedy była wydawana decyzja. A zatem odmienna wykładnia przepisu budzącego duże wątpliwości interpretacyjne nie jest rażącym naruszeniem prawa.