Wprawdzie w związku z uchyleniem ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/, umowa o opiekę nie rodzi już uprawnień do wstąpienia w stosunek najmu, niemniej jednak organy gminy nie mogą odmawiać zainteresowanym sporządzenia takiej umowy, jeżeli jest ona przewidziana w przepisach ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w K. z dnia 18.03.1997 r. spadek po Bronisławie B. na podstawie testamentu nabyli syn Michał B. i Małgorzata M po 1/2 części każde z nich.
Urząd Skarbowy w K. wymierzył podatek od nabycia spadku dla Michała B. /I grupa podatkowa/ w kwocie 1.704,80 zł i dla Małgorzaty M. /III grupa podatkowa, w kwocie 5.805,20 zł.
Od decyzji organu podatkowego I instancji wniosła odwołanie Małgorzata M. domagając się jej uchylenia w części dotyczącej przyjęcia, jako podstawy wymiaru podatku, wartości własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. K.
Uważała, iż jako osoba pozostająca w faktycznym pożyciu /bez formalnie zawartego związku małżeńskiego/ przez okres 20 lat ze spadkodawcą i sprawująca wieloletnią nad nim opiekę w okresie choroby, spełnia wymogi art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Podniosła również, że z chwilą wejścia w życie w 1994 r. ustawy o najmie lokali mieszkalnych, organy gminy nie sporządzają umów, o których mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn.
Ponadto przedmiotowy lokal nabyty został z dorobku wspólnego i w okresie faktycznego pożycia, ale ze względu na ułomność prawa spółdzielczego został zarejestrowany na nazwisko spadkodawcy.
Jako argument uzasadniający uchylenie zaskarżonej decyzji powołała art. 111 par. 3 Ordynacji podatkowej, zdaniem bowiem odwołującej się, w myśl zasady prawnej, ustawa późniejsza jest korygującą dla ustaw wcześniejszych.
Izba Skarbowa w K. decyzją z dnia 29.05.1998 r. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K.
W uzasadnieniu decyzji stwierdziła, że w przedmiotowej sprawie nie została zawarta umowa o opiece, która stanowi ustawowy wymóg i warunek zastosowania ulgi z art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Ustawa ta nie dopuszcza w tym względzie innych dowodów, np. oświadczenia świadków.
Powołana przez odwołującą się ustawa o najmie lokali nie ma nic wspólnego z umową o opiekę zawartą w myśl art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Na wymiar podatku nie ma wpływu podnoszony przez stronę fakt, że mieszkanie zostało nabyte z dorobku wspólnego. W świetle obowiązujących przepisów prawnych wspólność majątkowa powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa, natomiast konkubinat nie jest sam przez się źródłem żadnych praw i obowiązków uregulowanych w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Bezzasadnym jest również powołanie przez stronę art. 111 par. 3 Ordynacji podatkowej, który określa kogo uważa się za członków rodziny podatnika, którzy odpowiadają solidarnie z podatnikiem za zaległości podatkowe, bowiem ustawa o podatku od spadków i darowizn w art. 14 ust. 3 samodzielnie i taksatywnie wymienia, kogo zalicza się do poszczególnych grup podatkowych.
Powyższą decyzję Izby Skarbowej w K. Małgorzata M. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie.
W skardze podniosła zarzuty zawarte wcześniej w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej.
Z kolei strona przeciwna wniosła o oddalenie skargi i podtrzymała w całości swoje stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.